SÖYLE GÖNÜL…

Rıfat ARAZ Gönül, nefse kul olmadan; Dök derdini sele söyle!.. Ecel gelip can almadan; Yaz elifi, dala söyle!.. Oku o nur emâneti; Dağ ne bilsin bu serveti!.. Sevgi sunan bir rahmeti; Yetmiş iki dile söyle!.. Sende usûl, sende âhenk; Hoş nefesin aşka mihenk!.. Bir canın var âleme denk; Al bu vasfı, hâle söyle!.. Ezel verdin bir hak sözü; Kırk makamda […]

Continue reading »

YOK MU, DUR DİYEN?!.

NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) Asırlardır kıymık kıymık doğrandık Yok mu bu vahşete, zulme; «Dur!» diyen?!. Hak ararken haksızlığa uğradık Yok mu bu vahşete, zulme; «Dur!» diyen?!. Yetmedi mi yüzyılların uykusu? Bitmedi mi sübyanların korkusu? Kanlı gözyaşıdır şimdi bengisu Yok mu bu vahşete, zulme; «Dur!» diyen?!. Nerde kaldı özündeki ferâset? Sinmek midir ceddinizden verâset? Yapılır mı canavarla siyaset? Yok mu bu vahşete, […]

Continue reading »

ISFAHAN KÂR-I NÂTIK

MÜRİD (Mustafa TAHRALI) Serv-i kadd ü kāmetinle ey güzel eyle kıyam, ISFAHAN’dan seyr açıldı gün senin devran senin… Pâyine düşmüş BEYÂTÎ gûş edip âşıkların, Can senin cânım efendim, yâr senin yâran senin… * Bir HİSAR seyr ile vîran dili mâmûr ediver, Şöyle tanbûr ile âşıkları mesrûr ediver, SÛZİDİL’den nasıl âzâde olur sîneleri, Şeb-i hicranda gel ey yâr, dili pür-nûr ediver… […]

Continue reading »

ÖNCE DİLİM ÖĞRETMENİM

M. Faik GÜNGÖR Sana geldim, evvelince Al Türkçemi öğret bana. Tatlı tatlı kuşdilince Bal Türkçemi öğret bana. Öğretip, kötüyü iyi, Bozma ben gibi sabîyi. Alfabemden ecnebîyi Yol! Türkçemi öğret bana. İndir gökten yıldız, ayı, Koy elime dolunayı. Yûnus Emre, Mevlânâ’yı Bul! Türkçemi öğret bana. Kaldır ülkemdeki yası. Sevgi ile doldur tası. İçimdeki kiri-pası Sil! Türkçemi öğret bana. Âşık Veysel’in telinde. […]

Continue reading »

RUBÂÎ

Memduh CUMHUR Nâbî’yi Tazmin Sevdâyı gönülde iştiyaktan biliriz, Gün şevkını gün gelir şafaktan biliriz. «Biz kendi vücûdumuzla bir şey değiliz» Lâkin yaşanan her şeyi Hak’tan biliriz.

Continue reading »

KİMDİM?

Mithat Cemal KUNTAY A‘sâra sorarsan, beni söyler sana kimdi? Bir başka denizdim, kürenin rub‘u benimdi!.. Mermîler, alevler beni bir kal‘a sanırdı, Efserlerin enkāzı uçar, dalgalanırdı… Cevvâl atımın kanlı, kıvılcımlı izinde, Bir umk idi aksim ebediyyet denizinde… Çarpardı göğün kalbi hilâlin avucunda, Titrerdi yerin tâlii mermîmin ucunda… A‘sâr elimin çizdiği mecrâdan akardı, Üç kıt‘ada mağrûr atımın izleri vardı… Fevkinde uçarken o […]

Continue reading »

DÜNYANIN AHVÂLİ

Hakkı ŞENER İbret ile seyret yalan dünyayı, Nice bahar, nice bağ hazan gördü… Hâl ehli olanlar çözer mânâyı, Kalemi elinde çok yazan gördü… Konuk etti Âdem ile Havva’yı, Yavruları çözemedi dâvâyı, Ateşe verdiler yurdu-yuvayı, Bu dünya Âdem’i perişan gördü… Nedendir çekemez kardaş kardaşı, Yûsuf’a tuzaktı kuyunun başı, Çağladı Yâkub’un gözünün yaşı, Hasret yarasını tüm Ken‘an gördü… Nuh nebî söyledi inanmadılar, […]

Continue reading »

ZAMANIN KIYMETİ ZAMANDA SAKLI

Hadi ÖNAL Gölgelerde yüzdük; ürkek, bîçare, Üşüttük sonunda düşlerimizi. Oysa uzansaydık; ha gayretlere, Süslerdik güneşle dişlerimizi. Çember çevirmiştik hani bir zaman, Heybemiz gökyüzü, yükümüz undu. Bir tahtamız vardı: Hem ud hem keman. Çocuk kalbimizde her şey oyundu. Gençken kanatlıydık dur-durak bilmez. «Aha» dedik! «Daha» dedik! «Ha» dedik! Sanmıştık ki kahramanlar yenilmez. Zamanı saratla hoyrat eledik. Başta duman duman kavak yelleri, […]

Continue reading »

AŞK TEK KIYMETTİR ÖZDE…

GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) Güneş batar, ay söner ama aşk doğar közde, Mazrufta esas kıymet, aşk tek kıymettir özde. Aşk damlası düşünce gönlün ince teline, Döndürür ırmakları Hakk’ın coşkun seline… Aşk bir cemre misali can evine inince, Yeşerir yedi iklim fırtınalar dinince. Aşk yüreğe girince Bağdat yolu sorulmaz, En uzak diyarlara yolculuk külfet olmaz. Mîrac lezzetindedir aşkı tadan yürekler, Dağlar, çöller […]

Continue reading »
1 811 812 813 814 815 1.015