Search Results for: HUZEYFE YÜKSEL

ECRÎ (Huzeyfe YÜKSEL)     Mest olur candaki öz, Çünkü mevsim Ramazan! «Çok şükür!», dildeki söz. Çünkü mevsim Ramazan!   Hatm-i Kur’ân ile coş! Haydi iftarlara koş! Her terâvih ne de hoş! Çünkü mevsim Ramazan!   Gönle rahmet şaçılır. Bâb-ı cennet açılır, Çoğalır çokça hayır; Çünkü mevsim Ramazan!   Mânevî bir eğitim, Okunur bolca hatim, Gül kokan bir iklim; Çünkü […]

ECRÎ (Huzeyfe YÜKSEL)       Gazze’de yaşanan vahşete sessiz kalmamak, mazlum halkın derdine ortak olmak ve küffâra olan gayzımızı artırmak maksadıyla… Can Gazze’ye selâm ve duâ…   Yakıyor Gazze’yi hunharca, amansız kātil. Giderek yok oluyor bir nice îmanlı nesil.   Yaş değil, kan akıyor, bak şu hazin gözlerden, O akan gözleri dindirmeye yetmez mendil.   Vahşetin haddi sınırsız, acımaz […]

ECRÎ (Huzeyfe YÜKSEL)     İnsandaki üstün meziyettir güzel ahlâk, İnsanlığa sığmaz o edepten uzak olmak.   Ar hissi zevâl oldu, gönüllerde tükendi, Üryan gelen insan, yine çıplak yine çıplak.   Solmuş edebin bahçesi, otlar türemiş, vah! Ahlâktaki bitmez acı hüsrâna da bir bak!   Mü’min gözü, aslā olamaz şehvete mesken! Parlak kesilen ay gibi nur olmalı ancak.   Arsızlığı […]

ECRÎ (Huzeyfe YÜKSEL)     Yâ Rab! Bize İslâm’la hayat ver! Gündüz-gece dosdoğru sırat ver!   Sağ omzu ameller ile doldur! Lutfet bize mahşerde, hasat ver!   Cennet yolu zahmet doludur hep, Her derde ilâç bir gidişat ver!   Kulluk sözü verdik biz ezelden, Hiç dönmeyelim çokça sebat ver!   Ümmid ederek istiyor Ecrî, Son müjdeye erdir ve berat ver! […]

ECRÎ (Huzeyfe YÜKSEL)   Yemyeşil bahçelerin seyrini hikmetle düşün! O çimenler ki serilmiş yere seccâde gibi… Onun üstünde çiçekler saf olurlar, düzgün, Tıpkı zemzemle yıkanmış güzel insan edebi…   Salınır bahçeye yapraklı ağaçlar, kuşatır, O ağaçlar bize, her canlıya hep âmâde… Kaldırır kolları heyhat, göğe yerden nâzır, Yalvaran kul gibi Allâh’a niyaz hâlinde…   Bahçenin bülbülü hasretle arar can gülünü, […]

ECRÎ (Huzeyfe YÜKSEL)     Ey Bedr-i Hudâ, halkın İmâmu’l-Harameyn’i, Hakk’ın yüce mahbûbu, Rasûlü’s-Sekaleyn’i… Yer-gök bütün âlem Sana muhtaçtır Efendim! Sevmek Sen’i âşıklara mîraçtır Efendim! Sen’den alıyor nûrunu ey Can, nice âlem! Fersiz yaşayan her kula Sen’sin yine merhem! Kirlendi bugün, onca çiçeklerdeki özler, Candan arıyor hep Sen’in ahlâkını gözler! Gönlümde ümit var, amelim olsa da çarpık, Kemter olan Ecrî […]

ECRÎ (Huzeyfe YÜKSEL)   Hürriyet; düşmana yar olma değildir evlât! Kendi yurdunda bir ağyar gibi solmak, kölelik. Bize mîras diye can yurdu bırakmış ecdat, Şanlı ecdâdıma heyhat kara çalmak, kölelik.   vezni: feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün (fâilâtün)                                       (fa’lün)

ECRÎ (Huzeyfe YÜKSEL)   Düşme gurur zehrine; zillet yağar… Aczini bildikçe fazîlet yağar…   Güllere dostâne olan bülbülün, Her ötüşünden de letâfet yağar…   Kadrini bilmek gerekir nîmetin. Yoksa muhakkak ki sefâlet yağar…   Birliği muhkem ise mü’minlerin, Zulmet-i küffâra hezîmet yağar…   Rabbe gönülden el açan kullara, Hazret-i Allah’tan inâyet yağar…   Dalsa gözün şehvete, kalbin çürür! Hâli bozuk […]

ECRÎ (Huzeyfe YÜKSEL)   YETİŞEN O –celle celâlühû–   Istırap yüklü perîşan cana, Allah yetişir. Yalvarıp göz akıtan insana, Allah yetişir. Hastalık gelse de Rabbim, bize şâfî ebedî. Ey beşer iste gönülden, sana Allah yetişir.   vezni: fâilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün   ÇARE O –celle celâlühû–   En çıkılmaz, sonu muğlak görünen ahvalde, Olma bedbin! Gelir Allah’tan […]

ECRÎ (Huzeyfe YÜKSEL)   Gāyeler türlü bu dünyâda, nasıl? Kimi hak der, kimi illâ bâtıl.   Kimi, tâlip olur üç-beş kuruşa, Kiminin gayreti en son yokuşa.   Kimi, deryâda susuzluktan ölür, Kimi bir damla bulur, dilde; şükür…   Kimi, altın ve gümüş mecnûnu, Kimi, makbûl amelin meftûnu.   Kimi, dünyâlığa daldıkça dalar, Kiminin menzili; ukbâda bahar.   Kimi kördür her […]