Etiket: Servet YÜKSEL

Servet YÜKSEL servety@t-online.de Babası ölünce bir dağ yıkılır, Hüzün donar gözlerinde çocuğun… Gönlünde kurduğu otağ yıkılır, Dünya yanar gözlerinde çocuğun… Yetim kalan sağır olur, lâl olur, Gül gibi sararıp solar bir anda. O mutlu-şen günler bir hayal olur, Acılar içini yalar bir anda… Giden gitti, gelmeyecek ne çare, Gariplik kaderi terk etmez artık… Yarınları, umutları bin pâre, Gün doğmuş, doğmamış […]

Servet YÜKSEL servety@t-online.de Abdestle, besmeleyle taş taş üstüne konur. Geçmişe, geleceğe böyle meydan okunur. «Dünya durdukça…» diye velîler duâ eder, Kubbesine Hızır’ın başparmağı dokunur. Eşikte oyalansın matematik, hendese… Her köşesi şâhika, sen ziyafete buyur! Gözleri kamaşırken aklı şaşan zamâne, Aşk; hesap-kitap bilmez, bırak çatlasın şuur. Sırrının şavkı vursun, bizde seyrân edelim, Otuz iki kapıdan pîrim, efendim destûr! Rengin solmazını gör, […]

Servet YÜKSEL servety@t-online.de Bu sabah mü’minler affını bekler, Duâmıza «âmîn» desin melekler, Bayramımız bayram olsun İlâhî! Bir yığın düşmanı varmış huzûrun, Gönülleri sarsın rahmetin, nûrun, Bu toz-duman, sis dağılsın İlâhî! İçimde hüzün var ümidim solmuş, Fitne-fesat bir aşılmaz dağ olmuş, Yavuz gibi bir er gelsin İlâhî! Gün batmaz ufkunda şanlı tarihin, Hani nerde torunları Fatih’in? Gençlik ecdadını bilsin İlâhî! Oyunlar […]

Servet YÜKSEL servety@t-online.de Zaman sanki koşa koşa yorulmuş, Geceler ne kadar uzunmuş meğer. Artık deli gönül susmuş, durulmuş, Hayatın mayası hüzünmüş meğer. Baktığım aynalar bile solmakta, Gün ışığı olsun dost çehrenizde, En hırçın rüzgârlar bizi bulmakta, Gel yelken aç duvardaki denizde. Sessizce geçerken baharlar, yazlar, Bizden yana uğramadı saâdet, Şımarık oğullar, o nazlı kızlar, Dudaklarda bir isimden ibaret. Sana, bana […]

Servet YÜKSEL servety@t-online.de Ey bahtımın güzeli, sen ki bir özge yârsın, Taşın, toprağın altın, müjdelenmiş diyarsın, Mehteran kös vuranda hayallere dalarsın, Ayasofya susalı hüzün doldun İstanbul… Hani efendiliğin, hani irfan mektebin? Talan etmiş nâdanlar zarâfetin, edebin, Gel beraber tutalım yakasından sebebin! Hicabından sararıp soldun, soldun İstanbul… Ben lehçemi kaybettim kim okur dîvânını? Ruhsuz binalar yaptık, incittik Sinan’ını, Koynunda saklıyorsun Yavuz’un […]

Servet YÜKSEL servety@t-online.de Bir katrede gizli âlem olmuşuz. «Oku»yup, yazmaya kalem olmuşuz. Gönüller ki, güzelliğe müptelâ, Sevgiyle yoğrulmuş âdem olmuşuz. Boynumuzda kement olan gurbetin, Derdiyle, gamıyla hem dem olmuşuz. Her nefeste yâr adını sayıklar, Bir ince sızıdan verem olmuşuz. Toprağına yüz sürelim o Gül’ün, Yaprağına düşen şebnem olmuşuz. Yarın belki, gün batıdan doğacak, Ufuklara bakıp elem olmuşuz. Yan ki küllerini […]

Servet YÜKSEL servety@t-online.de Güneş güneş nuru derdin Sen ey Gül! Cennete kokunu verdin Sen ey Gül!.. İnsanlığın rüyasısın Sen ey Gül! Hakikatin ziyasısın Sen ey Gül!.. Tomurcuktun Levh-i Mahfuz bağında. Gün vurdu, açıldın Hira Dağı’nda… Yağmuru çöllere çeken Sen’sin Gül! Yüreklere sevgi eken Sen’sin Gül! Solmaz güzelliğin, aşkın adısın. Hayatın mânâsı, gönül tadısın. Her hâlin bir destan; kulluğa davet. Renk […]

Servet YÜKSEL servety@t-online.de -Şair Günbeyli’ye (Mahmut TOPBAŞLI) ithaf…- Bir başkasın kavalınla, sazınla, Kendine has baharınla, yazınla, Bir bilsen ah kalbimdeki sızınla, Şiirim, destanım, ağıt Türkiye’m! Hasretin çektiğim yiğit Türkiye’m! Malazgirt’te kendimizi bulmuşuz, Bursa’da kök salmış, çınar olmuşuz, İstanbul’da açmış, gülzâr olmuşuz, Peygamber ocağı, seyyit Türkiye’m! Şahlan artık, geldi vakit Türkiye’m! Bu milletin özü hâlâ Osmanlı, Maraş’ta kahraman, Urfa’da şanlı, Bir […]

Servet YÜKSEL Debelenip dursun akıl «niçin»de, Bir varmış bir yokmuş ömür dediğin… Gönül sanki zindan, zindan içinde, Bağrımdaki okmuş ömür dediğin… Gel seyre dal bir ırmağın başında, Çölün ortasında, dağın başında, Bir gurbet ki gözlerinin yaşında, Ne yaman firakmış ömür dediğin… Adım adım menziline yürüyen, Gece-gündüz damla damla eriyen, Bahtımın yeline düşüp titreyen, Bir sarı yaprakmış ömür dediğin… «Lâ râhate» […]

Servet YÜKSEL Biz ki asırlar boyu küffârı yere serdik, Macar ovalarında rüzgâr gibi eserdik, Türk’ün yoldaşı asil kır atlarımız vardı. O tuğralı fermanlar zalimlere yeterdi, Ayağımı bastığım toprakta gül biterdi, «Kızılelma» dediğim muratlarımız vardı. Gönüllerin esrarı bir damla suya düşer, Hafız Osman «vâv»ını arasın dursun beşer, Edep tâcı giyinmiş sanatlarımız vardı. Garibana, yetime hizmet ahde vefâdır, Merhamet ocağında pişen aşlar […]