YETİM ÇOCUKLAR
Servet YÜKSEL servety@t-online.de
Babası ölünce bir dağ yıkılır,
Hüzün donar gözlerinde çocuğun…
Gönlünde kurduğu otağ yıkılır,
Dünya yanar gözlerinde çocuğun…
Yetim kalan sağır olur, lâl olur,
Gül gibi sararıp solar bir anda.
O mutlu-şen günler bir hayal olur,
Acılar içini yalar bir anda…
Giden gitti, gelmeyecek ne çare,
Gariplik kaderi terk etmez artık…
Yarınları, umutları bin pâre,
Gün doğmuş, doğmamış fark etmez artık…
Saçlarını ağartacak bilirim,
Bir şefkâtli elin hasreti gayri…
Ocağından kopartacak bilirim,
Uzaklarda sanma gurbeti gayri…
Babası binince bir tahta ata,
Gam rengine bürünürmüş ufuklar…
Oyuncağı bile küser hayata,
Bir gecede büyür yetim çocuklar…