YÜZAKI DERGİSİ – YÜZAKI YAYINCILIK

ŞAİR : SEYRÎ (M.Ali EŞMELİ) –63 Beyitte Özet Olarak–* Vezni: feilâtün / feilâtün / feilün (fâilâtün) (fa’lün) Secde nûruyla müzeyyen nesebi, O’nu bambaşka yaratmış Rabbi… Benzemez hiç, O Beşer, bir beşere, Nûrunun gölgesi düşmezdi yere… Yüce âhengine uygundu vücûd, Câiz olsaydı ederlerdi sücûd.. Gül beden, rûhunun emsâli idi; O; ne dolgun, ne zayıf tenli idi. Rengi, nûrun özü, pembemsi beyaz, […]

TÂLÎ (Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI) Dünyâ cefânın yurdudur, Gerçek safâ ukbâdadır. Beyhûde burdan bekle dur! Gerçek vefâ ukbâdadır! Öldünse ıslāh olmadan, Geçtiyse berbâd imtihan, Dünyâyı sen minnetle an! Gerçek cefâ ukbâdadır! Dâim kanar, onmaz yaran, Dünyâda yok merhem saran, Artık ne yapsan, pansuman! Gerçek şifâ ukbâdadır! Hasretle yanmış erleri, Mes’ûd eder bal Kevser’i Tüm Enbiyâ’nın Serveri, Can Mustafâ ukbâdadır. Cennet; ebed-müddet […]

VAROĞLU (Mehmet Ali VAR) Geçmişte biz, cihânı adâletle karmışız, Bîçâre kimsesizleri kardeşçe sarmışız. Sen ben belâsı, kaplamadan tüm yürekleri, Allah için bu beldede herkesle birmişiz. Fermânımız kralları el-pençe durdurur, Buhranlı ülkelerde, cesâretle varmışız. Ahbâba merhametle, letâfetle yaklaşır, Küffâr önünde sert kayalardan da zormuşuz. Cenk meydanında zâlime kan kusturur ama, Mazlûma hâlimizle eman bahşedermişiz. Bizler ki, ıstıraplı şu kıymetsiz âlemi, Yıllarca […]

Yusuf DURSUN Namaz dînin direği, mü’minin gül yüreği; Sevgi bahçelerinde açan cennet çiçeği… Namaz gönül kapısı, yüce Rabbin yapısı… Aşk üzre filizlenen âlemlerin tapusu. Namaz insanın özü, öteyi gören gözü; Kuşatır dalga dalga ruhları, Allah sözü… Namazda zengin-fakir, yan yana türlü fikir… Titreyen dudaklardan yükselir göğe zikir. Namazda niyaz olur, hüzün gider haz olur; Secdeyle yücelmeye bir ömürcük az olur. […]

Zahit GENÇ Dost bildiğim deler benim bağrımı, Gerçek dostu sevgi ile anarım. Hiçbir ilâç dindirmiyor ağrımı, Deva bulmaz yara gibi kanarım. Sakındıkça her budaktan gözümü, Çürüttüler gül kokulu özümü, Öz evlâdım dinlemezse sözümü, Eli değil ben kendimi kınarım. Çatal kazık yere çaksan batmıyor, Gözyaşımla maya çalsam tutmuyor, Bu düzene benim aklım yatmıyor, Kurutuldu kaç asırlık çınarım. Duygularım birbiriyle çatışır, Dertli […]

SEFERÎ (M. Nejat SEFERCİOĞLU) Derde düşsem ey tabîbim derde dermen sende var… Kul isek âzâda lâyık affa ferman sende var… Bağlamaz dünyâda bir şey bil ki aslā gönlümüz, Cân u dil bend eyleyen zencîr ü rismân sende var… Benzerin var sanma ey sen dil-rubâlar serveri, Âşıkın mecnûn eden tek tavr-ı ceylan sende var… Çoktur ammâ âlemin gencinde zîynet sîm ü […]

Sadettin KAPLAN Gel ne zaman istersen çözülmüş saçlarınla, Çözdüm düğümlerini yolların birer-birer. Hasretim kan kınası son turnaya yakılan, Bir ağaç var altına dilekler bırakılan, Her dalında bir gece soyunup güne girer. Gel ne zaman istersen eteklerinde bahar, Yalın bir türkü gibi sevdaların adına. Işığı söndürülmüş şehirlerde kışlama, Aşkı bir öpücükle bir daha nakışlama, Alev dudaklarınla kelebek kanadına. Gel ne zaman […]

Rıfat ARAZ Kadir Mevlâ’m bu aşk tadı; Ömrü, ömre döker gider!.. Kalbi saran vuslat odu, İçim-dışım yakar gider!.. Bedel verdin her nimete; Takdir yazdın bu haslete!.. Yol yettikçe kıyâmete; Yük belimi büker gider!. Hâl çarkında haram, helâl; Nefs taşında döner vebal!.. Yüklendikçe sorgu, suâl; Kul ettiğin çeker gider!.. Açtım Sen’de kaldı elim; Niyazdadır gönül dilim!.. Bir deryaya akan selim; Taşı […]

NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) Menzilini uzaklarda arama, Yana yana aradığın il benim!.. Fitne ile düşman girmiş arama, Tuna benim, Vardar benim, Nil benim!.. Yalan yere yalan ile överler, Arkan dönsen hayâsızca söverler, Fırsat bulup fena hâlde döverler, Şefkat ile kucaklayan el benim!.. Benliğini desîseyle oyarlar, Varlığını çırılçıplak soyarlar, «Hürriyet» der; zindanlara koyarlar, «Bağrın açık, koş gel!» diyen dil benim!.. Sen sen […]

-Sayın Prof. Dr. Alâeddin YAVAŞCA’ya- Âh edip ağla gönül hasret-i dildâr ile sen, Bir DÜGÂH seyre düşüp cezbe-i dîdâr ile sen… Ah gönül vâh gönül, Gönül eyvâh gönül… Düştü gurbette yolun semt-i HÜSEYNÎ’ye bugün, Var niyaz eyle gönül bülbül-i gülzâr ile sen… Ah gönül vâh gönül, Gönül eyvâh gönül1… * Âteş-i hicrân ile yanmış dile estikçe SABÂ, Yâr ezelî âşık-ı […]