UNUTTUK
FİGANÎ (İbrahim BAZ) ibrahim.baz@hotmail.com Kapandık apartman denen evlere, Eşi, dostu artık özlemez olduk. Kırk yıllık hatırı yük olur diye, Kahvenin altını közlemez olduk. Bıraktık köyleri, döküldük şehre, Caddeler dönüştü, insandan nehre, Nasıl dûçâr olduk bu zâlim zehre; Geceler düşünüp sızlamaz olduk. Bedenler sahnede, düştü pazara, Kalmadı tahammül; söze, azara, Ar kalmayan yüzler nasıl kızara? İşlenen günahı gizlemez olduk. Kendinden başkayı […]
Continue reading »