«OL!» DEYİNCE…

Rıfat ARAZ rifat_araz@yahoo.com   Yâ Rab; canda, hilkat nûrun; Nefes verdin, halk eyledin!.. Âlemlere sığmaz «Var»ın; Şu gönlümü, mülk eyledin!.. Câna saldın, has mayayı; Ömre çaldın ar, hayâyı!.. «Gönül» denen bir deryâyı; Bir mânâya, gark eyledin!.. Sen a «Semî», duy sesimi; Sen’sin veren, nefesimi!.. Sen a «Basîr», gör nefsimi; Yedi ayrı renk eyledin!.. Her duâma; eman verdin, Arz’ı, Arş’ı mekân […]

Continue reading »

ZİFİR

EDÎBÎ (Recep YILDIZ) nazbelli@yahoo.com   Sırılsıklam uyandım, Ipıslak bir bedenle. Ya hâlâ uykudaydım, Ya uykum kaçtı benle. Hayal-gerçek karıştı, Karanlık bir ufukta. Zifir rengiydi her şey, Siyah bir yolculukta. Düşünmek şöyle dursun, Delirmek vaktidir bu! Savaştım yastığımla, Dön artık kahpe uyku! Gerilmiş ok gibiydim, Zaman bir yay, sinirden. Ve yıllar geldi geçti, Hayâletlerle birden. Küçüktüm, saf ve mâsum, Günahsızdım, ne […]

Continue reading »

MEÇHUL BİR ZAMAN DEHLİZİNDE

NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com Rabbim her kuluna bir ömür yazmış, Her nefes alışta geçiyor zaman. Nefsine uyanlar azdıkça azmış, Oysa her göçenle, göçüyor zaman. Levh u kalem ile yazılmış kader, Ne sevinç dâimî, ne sonsuz keder, Aklı kullanmayan olur derbeder; Her ânı su gibi içiyor zaman. Türlü imtihanla sınanır Âdem, Ya nâra ya nûra yol alır kadem, Ya tenzîl-i rütbe […]

Continue reading »

RÜYADAKİ DEFİNE

Müverrih Râşid   دولت دنيا ايله عاقل اولور مى شادكام آدمه ويرمز فرح گنجينه بولسه خوابده Devlet-i dünyâ ile, âkil, olur mu şâd-kâm?!. Âdem’e vermez ferah, gencîne bulsa hâbda… gencîne: Hazine. hâb: Uyku. şâd-kâm olmak: Sevinmek. vezni: fâilâtün / fâilâtün / fâilâtün / fâilün

Continue reading »

MERKEZ EFENDİ

M. Nihat MALKOÇ mnm61mnm@hotmail.com   Denizli’nin medâr-ı iftihârıydı Musa, Eğilmeyen başlarda taçtı Merkez Efendi. Şöhreti âfet gördü, itti elin tersiyle, Şeytandan kaçar gibi kaçtı Merkez Efendi. Pâyitahtın merkezi bir mektebe dönüştü, Rahmet pırıltıları saçtı Merkez Efendi. Küfrün kalelerini kuşattı dört bir yandan, Îman coğrafyasına açtı Merkez Efendi. Mumdan gemiye binip açıldı enginlere, Ateş denizlerinden geçti Merkez Efendi. Yolların kavşağında tereddüt […]

Continue reading »

MEVLÂNÂ-5 HATAYI ÖRTEN GECE

M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com   Yâr’a yazdıklarını neyle süzdü Mevlânâ. «Ne olursan ol da gel!» güzel sözdü Mevlânâ. «Göründüğün gibi ol ya da olduğun gibi» İçi ile dışı bir, tende özdü Mevlânâ. «Hatayı örten gece», öfkeye düşman ölü, Olmak için çabaydı; fikir, feyzdi Mevlânâ. Dil gönül perdesidir, hidâyete giden yol, Bu yol yolcularına, şaşmaz izdi Mevlânâ. Tevâzûda toprağı, misal edinenlere, […]

Continue reading »

ÖLÜM IRMAĞI

Kemal AKGÜL kemalakgul1903@gmail.com   Ey insanlar! Kulak verin sözüme, Dünyada yaşayan mutlaka ölür. Kader gözlüğünü taktım gözüme, Gördüm ki ne varsa olacak olur. Doğarak dünyaya dökülür insan, Dünya değirmeni öğütür onu, Ne kadar bağlansa kalamaz inan; Kabir kapısından geçmektir sonu. Hani ecdâdımız, hani babalar, Hepsini götürmüş ölüm ırmağı, Engel tanımıyor, boşa çabalar; Acıya çevirir tatlı damağı. Hani taştan saray yapan […]

Continue reading »

ÖLÜME KIYAM

Hakkı ŞENER sairimam01@hotmail.com   Geldin mi nihayet sevgili ölüm! Şimdi ötelere uçma vaktidir. Hakkını helâl et, elvedâ gülüm! Koyunu kuzudan seçme vaktidir. Elbet bir gün dolar biçilen vâde, Sanma sen kendini bundan âzâde! Ecel ki Mevlâ’dan sunulan bâde; Vuslat özlemiyle içme vaktidir. Tarlalarım, bahçelerim, güllerim; Konaklarım, saraylarım, tüllerim; Hoşça kalın ayaklarım, ellerim! Karşı kıyılara göçme vaktidir. Tamam oldu bu dünyada […]

Continue reading »

ÖMER HAYYAM RUBÂÎLERİNİ TÜRKÇE SÖYLEYİŞ -31- EVLÂDIR!

Harun ÖĞMÜŞ harunogmus@gmail.com   Nîkest be-nâm-ı nîk meşhûr şoden, ‘Ârest zi-cevr-i çarh rencûr şoden, Mahmûr be-bûy-i âb-ı engûr şoden; Bih z’an ki be-zühd-i hîş mahmûr şoden. Hoştur iyi bir nâm ile meşhûr olmak, Gamsız yaşayıp cihanda mesrûr olmak, Zâhid olup etrâfa çalım satmaktan; Evlâdır içip bâdeyi mahmûr olmak. (Ömer Hayyam Rubâîleri, 2013, s. 530)

Continue reading »

DEST-İ ZAMAN

GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) mahtopbasli@hotmail.com   Gönlümün aynasında, özge insan görünür… Gülümseyen yüzümde, vird-i zeban görünür… Sığınarak içime, beklerim gül vaktini, Kar beyaz zirvelerden, fasl-ı hazan görünür… Visal akar gözümden, vuslatın peşindeyim, Ümitle beklediğim, dest-i zaman görünür… Yüreğimde tutuşur, Keremce sevdalarım, Şükür dolu hâlimde, ahd ü peyman görünür… Deldiğim taş kalplerdir, Ferhat sanmam kendimi, Mecnûn’un aşkı nerde, yerle yeksan görünür… Coşkun […]

Continue reading »
1 274 275 276 277 278 1.002