ÇOĞU GİTTİ, AZI KALDI!
NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) Bil ki fânî ömrümüzün, Çoğu gitti, azı kaldı! Dâim sürmez biter hüzün, Çoğu gitti, azı kaldı! Dolup taştı dünya hanı, Ecel aldı nice cânı, Hak dost kimdir, bulup tanı, Çoğu gitti, azı kaldı! Boşa yordu şu kör nefis, Gönül hasta, tabip hissiz, Sür menzile atın sessiz, Çoğu gitti, azı kaldı! Kaf Dağı’nda soylu ceren, Gurbet elde birkaç […]
Continue reading »