SESSİZ TÜMSEK…
CELİL (Halil GÖKKAYA)
Kıyâmete kadar misafir olan,
İnsanlardan haber ver sessiz tümsek…
Hiç mahzun kalır mı Mevlâ’yı bulan?
Firdevsî bir döşek ser sessiz tümsek…
Konuk olmuş kaç bin peygamber sana,
Senden gelen kullar hep döner sana!
Hazret-i Muhammed bile yâr sana;
Şerefle göğsünü ger sessiz tümsek…
Meydan okur süslü-püslü sözlere,
Gıpta eder Hakk’a dönük yüzlere!
Dıştan içe ibret almaz gözlere,
Bilmem neler neler der sessiz tümsek…
Fâni ticaretin nabzını tutan,
Büyük servetine servetler katan!
Şimdi sus-pus olup koynunda yatan,
Koca patronları yer sessiz tümsek…
Nerden geçer ölümsüzlük yolları?
Has ruh bilir tutunacak dalları…
Kur’ân’ın yolunda giden kulları,
Ne olur şefkatle sar sessiz tümsek…
Celil bu bedenle bâkî kalınmaz,
Son seferde buradan bir şey alınmaz,
Şu âlemde başka durak bulunmaz,
Hepimizin sonu bir sessiz tümsek…