O’NUN LUTFU OLMASA!

İrfan ÖZTÜRK Vakt-i zamanında, köyün birinde âbid bir adam yaşardı. Dünyadan tamamen el-etek çekmiş, kendisini her şeyiyle ibâdete vermişti. Gece-gündüz seccadesinde namazla, Kur’ân’la, zikirle meşgul olan bu adam; senenin neredeyse tamamını oruçlu geçirir, yiyip-içtiğinde kifâf-ı nefsi aşmaz, lüzumsuz tek bir söz söylemez, faydasız hiçbir işle vakit öldürmezdi. Değil haramlar, tenzîhî mekruhlardan bile ateşe düşmekten sakınır gibi çekindiğine, bütün tanıdıkları şahitti. […]
Continue reading »