Search Results for: SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ)

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ)   Cehennem eyler iken bin beter rezîletler, Cihânı, cennet eder muhteşem fazîletler.   Saâdet asrına bak, gālip eyleyen sır ne? O sırrı tam yaşasak, tuş olur cehâletler!   Unutma, vahy-i Hudâ, gülşen etti devrânı, Bu rahmetiyle azîz oldu onca milletler!   Ne var ki, zevk u sefâ, ip takınca gerdâna, Hayâtı boğdu hemen toz duman sefâletler!   Bugünkü târihi çöz, sayfalar neden yandı? Yetim başında niçin harb eder vekâletler?   Kavuşturur mu […]

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ)   Ay desem çehrene, aydan daha revnaksın Sen, Gün desem, nûr-i güneşten daha parlaksın Sen!   Noktadır gökteki yıldız bile mîrâcına göz, Aşkın Arş’ındaki en sevgili zambaksın Sen!   Her nakış Sen’de, bakış Sen’de, akış Sen’de, öze, Su desem, cümle sulardan daha berraksın Sen!   Şaşırıp inci desem, inci de Sen’den doğuyor, Sen ki, her katresi deryâ dolu ırmaksın Sen!   Gül desem, ey yüce Mahbub, terinin damlası o, Tâ ezelden ebedî bahçede sağnaksın Sen!   Sana dâir ne desem zerre kalır sırrında, Sevdiğinden Sen’i Allah, bize […]

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ) Öyle bir taç ki edep, başta şereftir, şandır, Rûh, onun rengini aldıkça beşer, insandır!   Öyle bir taç ki edep, hem mütevâzî hem ulu, Kurtarır yerde tuzaktan, çıkarır Arş’a kulu.   Öyle bir taç ki edep, eyler o, sultan, köleyi, Götürür hem de sekiz cennete dek kāfileyi.   Öyle bir taç ki edep, başta iken yüz solmaz, Nefsi îmanla yener, şeytana […]

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ) Çıldırdı küçükler, büyüğün kıymeti öldü, Vah gence; hayâ kalmadı süzgün edebinde… Ahlâkını çiğnettiği günden beri vicdan, Arsızlığı kâr eyledi dürbün edebinde… Hisler, ipi kopmuş develerden daha azgın, Şehvet büküyor insanı düzgün edebinde…   vezni: mef’ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün