ÖYLE BİR TAÇ Kİ EDEP
SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ)
Öyle bir taç ki edep, başta şereftir, şandır,
Rûh, onun rengini aldıkça beşer, insandır!
Öyle bir taç ki edep, hem mütevâzî hem ulu,
Kurtarır yerde tuzaktan, çıkarır Arş’a kulu.
Öyle bir taç ki edep, eyler o, sultan, köleyi,
Götürür hem de sekiz cennete dek kāfileyi.
Öyle bir taç ki edep, başta iken yüz solmaz,
Nefsi îmanla yener, şeytana mağlûb olmaz.
Öyle bir taç ki edep, kalbi düşürmez kibre,
Ona baktıkça döner meyveye çirkin gübre.
Öyle bir taç ki edep, onda hüner, çok yönlü,
Yutturur öfkeyi, gufrâna yüceltir gönlü.
Öyle bir taç ki edep, Hazret-i Allah’tan nur,
Onu alnında tutan, her kötüden sâlim olur.
Öyle bir taç ki edep, benliğe hiçlik ayarı,
Can bedenden çekilirken bu diriltir damarı.
Öyle bir taç ki edep, cümle günahtan tevbe,
Döndürür ömrü sevaplarla yürekten Rabbe.
Öyle bir taç ki edep, varsa o, vardır dâvâ,
Süslü söz sanma, onun târifi ancak takvâ.
Öyle bir taç ki edep, tertemiz eyler vâhı,
Çöp dolan bir yüreğin başka değil ıslāhı.
Öyle bir taç ki edep, dağ gibi suçtan paklar,
Çıkmayan kirleri hattâ ki yok eyler, aklar.
Öyle bir taç ki edep, zor ve kolaylıkta vefâ,
Her çeşit hastalığın çâresi, bambaşka şifâ.
Öyle bir taç ki edep, Hazret-i Mevlâ’ya niyaz,
Canlı Kur’ân ederek milleti eyler mümtaz.
Öyle bir taç ki edep, kurtuluşun tüm farzı,
Böyle bir farz ile Allâh’ı edersin râzı.
Öyle bir taç ki edep, en yüce ahlâk-ı Nebî,
Bezenen kulları cennetlik eder gonca gibi.
Öyle bir taç ki edep, bilmez edepsizler onu,
Hepsinin ‘yandık’ olur nâr-ı cehennemde sonu.
Öyle bir taç ki edep, onsuz olanlar haydut,
Bak nasıl oldu helâk, işte edepsiz nemrut!
Öyle bir taç ki edep, kim onu sandıysa zebun,
Kendi kahroldu fenâ, işte hayâsız Firavun!
Öyle bir taç ki edep, hakkı seven halka kitap,
Kin ve nefret köpüren kahpe Ebûcehl’e azap!
Öyle bir taç ki edep, onda bu devrin nefesi,
Ötmesin, özgür edepsizdeki zulmün kafesi!
Öyle bir taç ki edep, kıble-i Peygamber’de,
Aşk-ı mîraç ve namazdır yedi kat göklerde.
Öyle bir taç ki edep, giy onu, hîç olma beter,
Tek bu rahmet bize Seyrî, iki dünyâda yeter.
vezni: feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün
(fâilâtün) (fa’lün)