YÜZAKI DERGİSİ – YÜZAKI YAYINCILIK
Muhteşem Bir Mâzîden İhtişamlı Yarınlara…
Zahit GENÇ genczahit@gmail.com İnsan; eğitilmeye, öğrenmeye muhtaç bir varlıktır. İnsanın eğitimi aile ocağında başlar, daha sonra kademe kademe okullarda devam eder. Genel olarak eğitim denilince okul düşünülür, eğitimci deyince de muallim akla gelir. Ailenin bir eğitim ocağı olduğunu pek düşünmeyiz ya da önemsemeyiz. Hâlbuki insanın temel düşüncelere sahip olmasına; ahlâk, edep ve karakter olarak yetişmesine dair en sağlam ve kalıcı […]
Continue reading »
Dr. Halis Ç. DEMİRCAN cetindemircan2@hotmail.com.tr Dünyayı bırak, zira bu dünya senin değildir! Şu an aldığın nefes, senin isteğinle değildir! Dünya malını biriktirdinse mutlu olma! Şu kendisine dayandığın can, senin değildir! (Sultan Veled [Rûhu’l-Beyân’dan]) Ekim ayının başlarıydı, İstanbul Boğazı’nda tam palamut zamanıydı. Balıkçı Rüstem seher vakti Salacak’taki balıkçı barınağından kürek çekerek ayrıldı. Kız Kulesi’nden biraz daha açığa çekilip küreklerini kayığın içine […]
Continue reading »
Fahri SARRAFOĞLU sarrafoglufahri@gmail.com Muharrem Bey, İstanbul’un en seçkin veya başka bir tabirle en zengin semtinde oturan bir işadamıydı. Hani eskilerin dediği gibi; «yatı, katı ve adalarda yalısı» olan birisiydi. Eşi ve iki çocuğu ile birlikte yaşıyordu. Gelgelelim ne çocuklar doğru düzgün babalarını görebiliyor ne de karı-koca aynı anda birlikte olabiliyorlardı. Zira ikisinin de işi başından aşkındı. Peki, çocuklar derseniz… Onlar […]
Continue reading »
Ali AĞIR aliagir70@gmail.com İkindi namazı sonrasıydı. Masasında kitap okuyan Halil İbrahim Hocanın açık olan oda kapısı çaldı. Başını kaldırarak; “–Buyurun!” diye seslendi. İçeriye Mehmet Hoca ve öğrencisi Ömer girdi. Ömer; âdeta Mehmet Hocanın arkasına saklanmış, görünmemek için elinden geleni yapıyordu. Masanın yanına yaklaştıklarında Mehmet Hoca; “–Hocam! Ömer, hâfızlığı bırakmak istiyormuş. Ben birkaç kez konuştum ancak iknâ edemedim. Bir de siz […]
Continue reading »
SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ) Hak goncasının sevgili genci, Şânın, yalınız Hakk’a dilenci! Seçkin ve yiğit cân olarak sen, Bir başkasın insân olarak sen… Ey, arza bahar yüklü tomurcuk, Dallarda çiçekler sana boncuk. Şahsın ile her mevsime şahsın, Kısmet sana gün, sen ki sabahsın. Sensin yedi deryâya şelâle, Yıldız ve hilâldir sana lâle. Dünden bu yarınlar, seni kollar, Bağrında senin, sonsuza […]
Continue reading »
SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ) Azim, sebat ve hasat, benliğinde üçlü maya, Güneş misâli karakter, nümûne oldu aya. Başak başak bu kemâlâta yaydı seccâde, Öğüttü hamlığı en mûtenâ değirmende. mefâilün / feilâtün / mefâilün / feilün (fa’lün)
Continue reading »
TÂLÎ (Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI) KEYF DEĞİL KEHF… Ashâb-ı Kehf’e benzedik âhirzamanda biz; Baskın küfür ve şerre; muhâlif ve çâresiz. Kur’ân ve Sünnet’in, sığınırsak binâsına, Çirkef bulaşmadan bu cihandan göç eyleriz… İÇ ve DIŞ ZAFER Nefis ve düşmanı kahretti muhterem dedemiz, Geniş ufukları fethetti muhteşem dedemiz… Hesâba çekmeli Tâlî, selefle kendimizi… Ne hâlde onlara nisbet, bizim mücâhedemiz? ŞEYTAN PİSLİĞİ Ne yazık […]
Continue reading »
TÂLÎ (Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI) تَشَابَهَتْ قُلُوبُهُمْ “Bilmeyenler (câhiliyye müşrikleri) dediler ki: «–Allah bizimle konuşmalı veya bize bir âyet (mûcize) gelmeli değil miydi?» Onlardan öncekiler de (ehl-i kitâbın ve diğer devirlerin inkârcıları da) işte tıpkı onların dediklerini demişlerdi. Kalpleri nasıl da birbirine benzedi! Gerçekleri iyice bilmek isteyenlere âyetleri apaçık gösterdik.” (el-Bakara, 118) Değiştirin kavimleri, Asır, devir, isimleri… Kalır değişmeyen durum, Cihanda […]
Continue reading »Zahit GENÇ genczahit@gmail.com «Bahara muştudur daldaki çiçek» Var olsun her dâim içinde umut. «Bir varmış, bir yokmuş» bu ise gerçek, Ne varlığa güven ne yoku unut! Olmazsa, niyetin temelden bozuk, Kalbine şifâdır çektiğin zikir. Açılır rûhunda sonsuz bir ufuk, Zihninden gönlüne aktıkça fikir! Başında mı yolun, sonunda mıyız? Almıyorsa aklın, kalbine danış. Her zaman doğrunun yanında mıyız? Kim bilir […]
Continue reading »VAROĞLU (Mehmet Ali VAR) varoglu5@gmail.com Hasretle saydığım aylar ve yıllar, Gencecik ömrümü aldı gidiyor. Hazana uğradım yaşarken bahar, Huzurlu mevsimler, doldu gidiyor. Süsüyle, zevkiyle dünyaymış adı, Karşımda oynuyor ihtiyar cadı, Meğer aldatmakmış beni murâdı; Bir ara yüzüme, güldü gidiyor. Kiminin eğlence, oyun yoldaşı, Kiminin hüzünle akar gözyaşı, Nice çamlar devrilir her yılbaşı; Tuzaklar toplumu böldü gidiyor. Cezbeden işlerde buldum sevdayı, […]
Continue reading »