KENDİ KENDİNE Mİ?

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ) Olduysa yok iken bu cihan, kendi kendine, Ey usta, yükselirdi şu han, kendi kendine! Damlarda diktiğin bacalar söylüyor sana, Nâr olmadan tüter mi duman, kendi kendine? Sen olmadan, senin hünerin olmuyor da hey, Rab olmadan, olur mu bu ân, kendi kendine? Allâh’a ayna «kün» sözü, devrân, ezel, ebed, O’nsuz döner mi bunca zaman, kendi kendine? Terk etse kendi hâline harmânı, bahçıvan, Buğdaydan ayrılır […]
Continue reading »