KENDİ KENDİNE Mİ?

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ)

 

Olduysa yok iken bu cihankendi kendine,

Ey usta, yükselirdi şu han, kendi kendine!

 

Damlarda diktiğin bacalar söylüyor sana,

Nâr olmadan tüter mi duman, kendi kendine?

 

Sen olmadan, senin hünerin olmuyor da hey,

Rab olmadan, olur mu bu ân, kendi kendine?

 

Allâh’a ayna «kün» sözü, devrân, ezel, ebed,

O’nsuz döner mi bunca zaman, kendi kendine?

 

Terk etse kendi hâline harmânı, bahçıvan,

Buğdaydan ayrılır mı saman, kendi kendine?

 

Mantık mı ey akıl, ateizmin palavrası?

Feryat mezârıdır kötü zan, kendi kendine!  

 

Geç zannı; gökte yağmura sor, yerde ırmağa,

Bir damla yoksa, var mı akan kendi kendine?

 

Giz giz virüsler olmasa dermân olur mu hiç?

Hiç, ey tabip, çıkar mı çıban, kendi kendine?

 

Özgür kalınca öz damarından, kalır mı kan?

Kim der bu zulme sen de inan, kendi kendine? 

 

Benzer mi yâhu ay yüze, katran kusan surat?

Gün batsa nurlanır mı mekân, kendi kendine?

 

Hoş bir sanat mı sahnede kör şeytanın rolü?

Bir süs müdür çamurlu çiyan, kendi kendine?

 

Vâh; önce tatlı kahkahalar, sonra hep acı,

Bitmez hesap gününde figan, kendi kendine!

 

Ey kul, harâma pencere bir göz, yakar özü,

Sonsuz son âkıbet ne ziyan, kendi kendine!

 

Âlemde zerre var mı sebepsiz, netîcesiz?

Nemrûd’u hiç boğar mı liman, kendi kendine?

 

Her demde bir gönül ile doğruldu her doğan,

Başsız civân olur mu yaman, kendi kendine?

 

Olmaz nedir, olur ne; neden var emir, nehiy?

Farz olmadan coşar mı ezan, kendi kendine?

 

Ölmez şehidleriyle bu toprak, bu halka yurt,

Can vermeden yaşar mı vatan, kendi kendine?

 

Kurban değil mi nesle zaferler kazandıran?

Toprak yeter mi bayrağa şan, kendi kendine?

 

Ter dökmeyince fethe dönüşmez terâneler,

Boş lâfla hangi müjde revan, kendi kendine?

 

Dünyâyı kaç asır yöneten cedde sor bunu,

Târih boyunca var mı nişan, kendi kendine?

 

Temmûzun on beşiydi, kıyâm etti memleket,

Kim gördü böyle bir galeyan, kendi kendine?

 

Îman bu, en zayıfları en güçlü eyliyor,

Dev fâtihân, olur mu ayan, kendi kendine?

 

Allah’tan üflenir bize rûh, en yegâne sır,

Ruhsuz yaşar mı ten ile can, kendi kendine?

 

Hiç yazmak olmasaydı, olur muydu söz, yazı?

Hiç var mı, nokta bir deveran, kendi kendine?

 

Hiç şâir olmasaydı, olur muydu hiç şiir?

Seyrî, şakır mı aşkı lisan, kendi kendine?

 

vezni: mef’ûlü / fâilâtü / mefâîlü / fâilün

2000-2022