SÂDIK YÂR…

Şerife Şule TESLİMOĞLU serifeteslimoglu00@gmail.com

 

Beş vakit alnımızdan, aşkla öpen sâdık yâr!
Seni güldürmek için, her dem rahmet dilenir…
Sen gülünce gül açar, mevsimler olur bahar,
Körelen kalplerimiz gülüşünle şenlenir…

Sensin başımızda taç, mahlûkat sana muhtaç,
Nebâtat yetişmezse, kalırız topyekûn aç!
Çapalayıp ekmezsek; hâlin görünür kıraç;
Emektarın kazdıkça, kazmaları bilenir…

Nice âşık ozanlar seni sâdık yâr bilir,
Sana cefâ edene; senden hep sefâ gelir,
Bağrına düşen tohum, kök salarak yükselir;
Sevgiyle nazar eden yürekler filizlenir…

Nasıl sevmeyim seni, sende Sevgili varken,
«O Sevgili» nûruyla, seni nûra katarken,
O’na meftun olanın kalbi sende atarken,
O’ndan mahrum olanlar, hep üstünde elenir…

Hakk’ın Rezzâk isminin tecellîsi sendedir,
Nimetlere gark olan «O Rezzâk»a bendedir,
İnsanlığın inşâsı atamız Âdem’dedir;
Asırlardır bu düzen uçtan uca ulanır…

Yer olur yurt olursun, vatan bilir kalırız,
Bayrak dikip üstüne, öyle huzur buluruz,
Uğruna hem cenk eder, hem de şehid oluruz;
Hak adına olunca, bağrın kanla sulanır!..

Yanan ateşler bile, sana değince söner,
Cansız kalan her beden, senin bağrına konar,
Kıyâmet koptuğunda her şey aslına döner;
Şule, kalem elinde vuslata dek dolanır…