YÜZAKI DERGİSİ – YÜZAKI YAYINCILIK
Muhteşem Bir Mâzîden İhtişamlı Yarınlara…
M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com -Çanakkale şehidlerinin aziz hâtırasına- Her yıl bahar gelende renkleri kırmızı, ak, İki yüz elli bin gül biter Çanakkale’de. Şühedâ kokusuyla yemyeşil açar yaprak, Misk-i amber misâli tüter Çanakkale’de. Tüter Çanakkale’de misâl-i misk-i amber, Bilebilsen ümmeti ne hoş eder bu haber. Çokları çocuğunu yalnız koyup kundakta, Dilde «Fetih Sûresi» koşar cenge şafakta, Şehidlik şerefine erenler bu […]
Continue reading »M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com Sultanlar Sultanı’na davetle gelir Cibrîl, Bir elde gül birinde, gül kokulu karanfil. Huzur kaplar her yanı, rahmet yağar geceye, Yüce Rabbin daveti mânâ yükler heceye. Güvercin ürkekliği sarar Rasûl’ü birden, Gelincik, lâle biter; basıp geçtiği yerden. Yıldızlar daha parlak, Arş-ı âlâ gündüzce, Âlemde başka hâl var; dağlar, tepeler düzce. Sessiz adımlarıyla sessizliğin sesine, Yürürken yârla yâren […]
Continue reading »M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com Bekletme âşığı yaban ellerde, Saniyeler uzar, gün asır olur. Eğrilir kirmanda, usta ellerde, Rengârenk dokunur, yün hasır olur. Baharla birlikte gelincik, lâle, Gonca gül bülbülle erer visâle, Kelepçe vurulmaz zihne, hayale; Can sığmaz kafese, ten esir olur. Hüznün kelepçesi vurulsun kola, Serpilsin kederin tohumu yola, Varsın vîrânede verilsin mola; Dengini bulursa, hol kasır olur. Sinince […]
Continue reading »M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com Dağılır sis, biter keder, Yârene gül yollanınca… Âcizliğini fark eder, Dili zikre dolanınca… Hak gelir, eğik doğrulur, İlim irfanla yoğrulur, Âkıbeti hayır olur; Hayal hayra bulanınca… Gam yüküyle bel bükülür, Güzellik tenden sökülür, Sararmış yaprak dökülür; Gövde hafif sallanınca… Ağlamak varken gülünmez, Gönüller fetheden ölmez, Kelimeler kâfî gelmez; Akraz çocuk dillenince… Câhil, mürşidiyle pişer, İyiliğe […]
Continue reading »M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com Uykuya hasret gözlerden, Kan akıttık yaş yerine. Edep dışı ham sözlerden, Gönül kırdık taş yerine. Girdiğinde nefs araya, Tuz basıldı her yaraya, Günde üç öğün sofraya; Zehir sunduk aş yerine. Dönmeden petek sarıya, Isınmaz kovan arıya, Akla hükmedince riyâ; Göz boyadık kaş yerine. Doğru dediğimiz bildik, Yanlış çıkınca yıkıldık, Obamıza vâris kıldık; Düşmanı kardeş yerine. […]
Continue reading »M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com Ey mîrac yolcusuna gönlünü açan şehir, Nebevî kokusunu ümmete saçan şehir. Gündüzün aydınlığı daha ne kadar bekler? Hangi zamanda güler kundakdaki bebekler? Ey yüce Peygamber’i ağırlayan nazlı yâr, Var mı küre-i arzda senin kadar bahtiyar? Sıyrılsın dikeninden nâdanlar güle dönsün, Sönsün küfrün ateşi, alevler küle dönsün! Ey kutlu belde Kudüs, İslâm seni can sayar, Çünkü […]
Continue reading »M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com Tertemiz bir sayfayım ben, Rabbin adıyla yaz beni! Gizli âlem sefâyım ben, Satır satır al çöz beni! Doğru diyen dil ver bana! Hakk’ı tutan el ver bana! Has bahçeden gül ver bana! Soldurmasın ayaz beni! Çift kanatla tepe, dere, Huzurun olduğu yere, Varamazsam yüz bin kere; Geçir elekten süz beni! Gölgesi kendinden uzun, Korda erimeyen […]
Continue reading »M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com Ey Malazgirt ayağa, kalk ayağa Malazgirt! Kalk ki; doğsun seninle gün otağa Malazgirt! Sinsi düşman pusuda, puslu havayı bekler, Tatlı sözüne kanıp, düşme ağa Malazgirt! Kuzu postu da giyse, tilki yine tilkidir, Merhamet üzülmesin, vur alçağa Malazgirt! Tipi, boran bastırıp mevsim kışa sarmadan, Sarıl ilk günkü gibi, al bayrağa Malazgirt! Ayrık otunu tek tek, sök […]
Continue reading »M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com Komşuda aç sefil varken, Bu neyin bayramı anne? Gazze, Bağdat, Şam yanarken, Bu neyin bayramı anne? Gül Muhammed’den bu yana, Mü’minleri koy yan yana, Bir güler yüz göster bana; Bu neyin bayramı anne? Zâlimin hükmüyle mazlum, Müslümanlar cümle, umum, Eriyorken sanki bir mum; Bu neyin bayramı anne? Filistin mezar eşiyor, Feryâdı göğü aşıyor. Türkistan can […]
Continue reading »M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com Buğday dedim, yanıldım, Himmet gerekli imiş. Uydum nefse, yenildim, Hikmet gerekli imiş. Yol düşürdüm dergâha, Yaşım on beşken daha, Tek varılmaz felâha; Ümmet gerekli imiş. Söz mihraba inince, Vakt-i namaz denince, Tekbir almadan önce; Kāmet gerekli imiş. Eşikten geçmek için, Gül olup açmak için, Kalplere saçmak için; Zahmet gerekli imiş. Düşene dek yâdına, Şeyhi Tapduk […]
Continue reading »