Yolcu
FECRÎ (İbrahim BAZ) “Kün” emri ile biz olmuşuz birden Amennâ demişiz gönülden dilden Kurulmuş ilk mahşer bezm-i elestte Secdeye kapanmış ruhlar tevhitte İblis gururlanıp ederken isyan İnsana denilmiş hüsranın nisyan Kendini bilmeyen hep diyecek ben Benlik dâvâsının sahibidir ten Ey yolcu! Vartası çoktur yolunun Muînidir Mevlâ sâdık kulunun … Dünyaya gelmişiz nefes nefese Rûhumuz hapsolmuş toprak kafese Aslını arar hep […]
Continue reading »