Ravza-i Mutahhara IV
Mustafa Necati BURSALI
Hâtemü’l-Enbiyâ -aleyhissalâtü vesselâm- buyuruyorlar ki:
“Evimle minberim arası cennet bahçelerinden bir bahçedir. Minberim havuzumun üzerindedir.”
Bu Ravza-i Pâki’de enbiyânın rûhu var,
Her safta bulacaksın, İbrâhim’i, Nûh’u var!..
Yaş döker iplik iplik, damla damla her dîde,
Hasret çeken âşıklar mâşukuna erdi de.
Artık ne gamlı gece, ne hicranın oku var,
Bu Ravza-i Pâki’de dermandan bir koku var!
Bu Ravza-i Pâki’de taş inci, türab zümrüt,
Habîbi hürmetine vermededir RAB, zümrüt!
Bu Ravza-i Pâki’de sevdalar buğu buğu,
Bu Ravza-i Pâki’de cennetin mutluluğu!
Bir muhabbet bağı ki, hep kardeş siyah, beyaz,
Tıpkı anneler gibi lebleri öpmede yaz!
Ben sevda buna derim, her gönülde var sevmek,
Ne mübârek bir şeydir, yâr aşkı ve Yâr sevmek!
Saymakla biter mi ki, tek tek, pâre pâre bu?
A Cibrîl, dâd-ı Hak’tır, Ahmed-i Muhtâre bu!..
Bu Ravza-i Pâki’de sîneler duymaz acı,
Çünkü her bir köşesi cennetlerin yamacı!
Bu Ravza-i Pâki’de, bu vakit, bugün, bu şeb,
Bütün âşıklar için düğündür, bayramdır hep!
Bu Ravza-i Pâki’de şevkim artar kâh benim,
Kim dese yalan söyler âşıklara şâh benim!
Bu Ravza-i Pâki’de aşktan öte âşık var,
Bilâl gibi sevdalı, Sıddîk gibi sâdık var!
Bu Ravza-i Pâki’de, bir dal bin çiçek verir,
Cennetten getirir de Rıdvan içecek verir!
Bu Ravza-i Pâki’de zer güzeldir, sîm güzel,
Ey ay yüzlü Mahbûbe, her gün, her mevsim güzel!
Dimağım ve ciğerim olsa da pâre pâre,
Lâyık bir söz bulamam ben Ahmed-i Muhtâre!
O ki, Varlığın Nûru, insan, cin Peygamberi,
Bu Ravza-i Pâki’de, işte din Peygamberi!
Leylâ, Şirin bir masal, hiç zannetme sen güzel,
Bu Ravza-i Pâki’de, en Sevgili, en güzel!
Bu Ravza-i Pâki’de, var mürüvvet, var himmet,
Kim bir hâcet dilese etmededir Yâr himmet!
Ey Necatî, Allah’tan, ne gümüş, ne zer iste,
Bu Ravza-i Pâki’de kendine bir yer iste!
“Benim kabrimi ziyaret edene, şefâatim haktır.”
“Vefatımdan sonra beni ziyaret eden, hayatımda ziyaret etmiş gibidir.”
“Bu mescidimdeki bir namaz, Mescid-i Haram hâriç bütün mescidlerde kılınan bin namazdan daha hayırlıdır.” (Hadîs-i şerif)