A BÜLBÜL…
ŞAİR : Servet YÜKSEL servety@t-online.de
Bencileyin gurbet elde ararsın,
Hangi bağda gülizârın a bülbül…
Yüreğine dikenleri sararsın,
Kan renginde ah û zârın a bülbül…
Hicran kafesinde kanat vurursun,
Hüznün şahlanınca dîvan durursun,
Bir hasret ki erir, akar, kurursun;
Yok mu yârdan bergüzârın a bülbül?..
Pervânesi üçler, kırklar, yediler,
«Aşkın kokusunu sürmüş» dediler,
Seherde açarken görmüş dediler;
Aklı gitmiş rûzigârın a bülbül…
Bir damlacık şebneminde yitersin,
Bulutlara ağar, çölde tütersin,
Niye gidip çalılıkta ötersin?
Gece-gündüz intizârın a bülbül…
Sıla toprağına göçüp konalım,
Derviş edâsıyla dostu analım,
Cemâline cânı kurban sunalım;
Hiç solar mı lâlezârın a bülbül?..