AĞLAMA VAKTİ
M. Faik GÜNGÖR Kâinat seni bekler gözü yolda arzumun Gülmedi bahtına gün senden sonra mazlumun. Nâzenin vicdanlara palazlandı karanlık Nemrudî alevlerde kavruluyor insanlık. Baykuşlar üşüşüyor cebren gülistanlara Zulmün kanı bulaştı kardan ak fistanlara. Asit yağmurlarınca kurşun yüklü bulutlar Ölüm kusuyor, yere gömülüyor umutlar. Soldu rengi baharın kalmadı koku gülde Kuzgunların iştahı kabarıyor bülbülde. Akıl nefsin mağduru saksağan alığında İshakkuşları şimdi […]
Continue reading »