Hayal Şehir
Recep YILDIZ İstanbul’u gördüm, gece bir düş gibi saftı. İstanbul’u gördüm gece, bir düş gibi saftı. Sessizdi, nefessizdi, hayal çığlığı vardı. Evlerde, sokaklarda ölüm saflığı vardı. İstanbul o gün başka bir âlem dokuyordu, Gün değmemiş akşamda kızıllık kokuyordu. Cennet gibi bir gündü, ışık bayramı vardı; Yıldızlar akar şehre tebessümle kayardı. Coşmuştu Boğaz, bir gerilip bir taşıyordu; Sonsuzluğun ufkunda zaman buzlaşıyordu. […]
Continue reading »