Can Çiçeği
Yusuf DURSUN
Sen benim canımda açan çiçeğim,
Renginle, kokunla rûhumu sardın.
Biricik hayalim, bir tek gerçeğim,
Tâ ezelden kaderimde sen vardın;
Bana «aşk» adında bir dünya verdin.
Aşkımı elimden içti gözlerin,
Doldu can evime demet demet gül.
Aşkın kapısını açtı gözlerin,
Önümde semâlar açıldı tül tül;
Aşk önünde ey gök, eğil ve bükül!
Sen Leylâ değilsin, Şirin değilsin,
Leylâ’dan Leylâ’sın, Şirin’den Şirin…
Seni tanımayan aşkı ne bilsin?
Cümle can dostları gönlüme girin,
Aşk ehline aşktan selâm getirin.
Şükür, canımızı bir tek bedene
Sığdıran Rabb’imin gücüne şükür.
Şükür, aşkı bize ikram edene,
Bizdeki bu aşkın harcına şükür,
Sevdamın gül açan burcuna şükür.
Sende buldum sevdaların özünü,
Aşkımı ben yalnız sana adadım.
Yazdım yüreğime sevda sözünü,
Aşkı yaratandan budur muradım:
Adınla beraber anılsın adım!