GÜZ RÜZGÂRI
LEYLÎ (Şükran IŞIK) Sonbaharın koynunda güneş bile eriyor. Sam yeli vurmuş gibi dökülüyor yapraklar. Kırılan dallar yine acı sesler veriyor, Kara kış gitmeyince yeşermiyor topraklar. Çiçekli bahçeleri nefesiyle kavuran, Gözlerini dikiyor, korkulu gözlerime, Heder olan yılları yüzümüze savuran, Pişmanlıklar dağ gibi çöküyor dizlerime. Güz rüzgârı doluyor göğsümün kafesine, Çamlıca tepeleri topluyor bulutları, Martılar, hüzün dolu dalgaların sesine, Çırpınarak içiyor sulardan […]
Continue reading »