YÜZAKI DERGİSİ – YÜZAKI YAYINCILIK

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ) Meşhur Medîne meltemi, mestan Muhammed’e, Müthiş muhabbetiyle müselman Muhammed’e… Mecnun misâli menzil-i maksûda müşteri, Miskin, melik, melâike, mihman Muhammed’e. Mihrâb-ı mescidinde münevver meşâleler, Mîminde mum, mücevher-i mercan Muhammed’e. Mührüyle, muhteşem medenîleşti memleket, Memnûniyetle Mekke mutantan Muhammed’e. Mülkün Medîne merkezi mîrâca merdiven, Meskenlerin mukaddesi mintan Muhammed’e. Mâtemde mihrimiz, medeniyyette mâhımız, Mahmud makâmı, minber-i meydan Muhammed’e. Muhtâcıyız; mübin, […]

TÂLÎ (Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI) Yesrib’di ismi, sıtması meşhurdu önceden, Gönderdi Can Tabîbi’ni, Mevlâ, Medîne’ye… Kardeş çekişmesindeki mağdurdu önceden, Gönderdi Gül Habîbi’ni Mevlâ Medîne’ye… Birden değişti tâlihi, nur yağdı her yere, Artık bir ismi Taybe’dir, unvan münevvere… Cân Ahmed’in mekânıdır, elbet, mutahhara… Yağmakta nûr yağmuru hâlâ Medîne’ye… Her zerresiyle aşk ile Kur’ân’ı dinledi, Ev ev, sokak sokak yüce vahyin müşâhidi. Sıddîk […]

Zahit GENÇ Âşık olan düşer dile. Bilmez misin sen ey gönül! Bülbül niçin âşık güle, Bilmez misin sen ey gönül! Gaflet sarsa iki koldan, Nefse uyup çıkma yoldan, Hayır gelmez âsî kuldan, Bilmez misin sen ey gönül! Ne güzeldir Hakk’a hizmet! Bize düşen biraz gayret, Çalışmadan olmaz himmet, Bilmez misin sen ey gönül! Kalbi temiz, yüzleri ak, Mü’minleri seviyor Hak, […]

Yusuf DURSUN Bâzen şaha kalkmış doru bir tayla gelir Bâzen tepesinden çıkan ok-yayla gelir Solmuşsa gülistandaki son güllerimiz Bâzen de menekşeyle manolyayla gelir Bâzen susuz ırmaklara bir salla gider Bâzen deli deryalara sandalla gider Dünyâda çeker bir zaman âheste kürek Son çağrıya yalnız kuru bir dalla gider Vezni: mef’ûlü/mefâîlü/mefâîlü/feûlün

Şeyhülislâm Çelebizâde Âsım Efendi ‘nin Medîne-i Münevvere’ye molla tayin olunup mahall-i maksûda giderken sarvan yani kafileyi çekip götüren deve sürücüsüne hitaben söylediği; GAZEL Ey sârbân zimâmı çek semt-i kûy-ı yâre… Vîrâne dilde zîrâ yer kalmadı karâre!.. “Ey kafilemizi götüren sarvan, bineklerimizin yularını çek de Sevgili’nin yurduna doğru yola koyulalım artık! Çünkü harap olan gönülde karar/beklemeye tahammül kalmadı.” Bîm-i zalâm-ı şebden […]

SEFERÎ (M. Nejat SEFERCİOĞLU) Âşığın maksûdu ey dil vuslat-ı cânân olur… Terk edersen râst râhın korkarım hicrân olur… Bir rehâvî bestedir Mecnûn’unun meşk ettiği, Duysa Leylâ gözyaşından subha-i mercân olur… Can yakar feryâd u zârın çıksa Nikriz’den yola, Mest eder her cânı ammâ dîdeler giryân olur… Sîne tambûrunda her tel zülf-i cânandır gönül, İnleyen her nağmesinden penc-gâh vîrân olur… Bir […]