ANNE
VAROĞLU (Mehmet Ali VAR)
En büyük sevgi ve hürmet sana hakmış anne,
Nehr-i cennet, ayağın altına akmış anne.
Bilgisizler değerinden, dövünüp durmakta,
Senelerdir yanarak, hep sana bakmış anne.
Düşenin dostu bulunmaz, koca dünyâda bile,
Anneden başkası, zor günde kaçakmış anne.
Merhametsiz nice insan türemiş âlemde,
Kara yüzler, nice öksüzleri yakmış anne.
En sıcak yer, yüreğinmiş çilekeş evlâda,
Kucağın, yavruna âlâ sığınakmış anne.
Gelmesin hiç diye, bir zerre ezâ can kuşuna,
Gece-gündüz sana dinlenme yasakmış anne!
Olmadan sen, başa tâç, gönle ilâç ikbalde,
Gelecek nesle, huzur olmayacakmış anne.
Ey Varoğlu’m, ananın hakkı ödenmez, aslā,
Anneden âh alan evlât, ne kurakmış anne.
Vezni: feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün
(fâilâtün) (fa’lün)