TEZ OL EVLÂDIM!
M. Faik GÜNGÖR Gündüz gökyüzünde dolanan ‘ay’ı, Açık-seçik gören, göz ol evlâdım! Sırtında zaferler getiren tayı, Gecikme seçmeye, tez ol evlâdım! Geçici hevesti dağladıklarım. Cüruf çıktı ümit bağladıklarım. Yanlışlaradır hep ağladıklarım. Doğrulara talip, söz ol evlâdım! Alırlar Mecnûn’u, çöle verirler. Buğdayda samanı yele verirler. İçi boş cevizi küle verirler. Kabukta değer yok, öz ol evlâdım! Karanlığa doğan ışık emsali. Sabırda […]
Continue reading »