GÖZYAŞI DÖK…
MECNUN (İbrahim Hakkı UZUN)
mecnun@yuzaki.com
Gönül gözüyle bakıp seyre dal, bu âlemi sen
Tefekkür et ki neden rûha bünye oldu bu ten
Şu kâinatta sebepsiz değil gelen ve giden
Şükürle secdeye baş koy, hüzünle gözyaşı dök…
Şükür ki lutf ile insan yarattı, Hazret-i Hak
Tanıttı kendini peygamberiyle, kalma ırak
Namazdadır bütün âlem edeple, görmeye bak
Şükürle secdeye baş koy, hüzünle gözyaşı dök…
Şu göz, şu dil, şu gönül, söyle; bahşedildi, niçin?
Semâ ve yeryüzü tezyin edildi insan için
Geçir hayâtını gözden, hesâbı zor ve çetin
Şükürle secdeye baş koy, hüzünle gözyaşı dök…
Halîfeyiz yüce Allâh’a, ahdimiz ezeli
Cenâb-ı Hakk’a yöneltmek gerek bütün ameli
Bu kâinatta güzel bir kul olmanın bedeli
Şükürle secdeye baş koy, hüzünle gözyaşı dök…
O zorlu günde İlâhî, «kulum» de, etme itâb
Himâye et bu gönül, aşkta düşmesin bîtab
«Kapan ki secdeye, yaklaş!» buyurdu şanlı kitap.
Şükürle secdeye baş koy, hüzünle gözyaşı dök…
Günah yüküyle yoruldum ve âcizim sözden
Bağışla bizleri Yâ Rabbi, râzı ol özden
Kıyâm gününde de Mecnûn sevinmek istersen
Şükürle secdeye baş koy, hüzünle gözyaşı dök…
28 Ocak 2010 Perşembe
Vezni: mefâilün / feilâtün / mefâilün / feilün
(fa’lün)