Mazlumun Âhı
ŞAİR : M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com
İlâhî adâlet dünden bugüne,
Muhtaç eder bazen bolluğu aza.
Bakmadan makama, mevkie, üne,
Yıllar saçlarını boyar beyaza.
Zincire vurmaya nefsten atını,
Yıkmak için zulmün saltanatını,
İçten yakarışla münâcâtını;
El açar Rahmân’a yükler niyaza.
Bulutla gölgeler semâda mâhı,
Sahibini yakar elbet günahı,
Yaralı bir kalbin yükselen âhı;
Kışın libâsını giydirir yaza.
Kibirle yürüme üstünde buzun,
Haddini aşarsa kısalır uzun,
Gururuna mağlûp olan tâvusun;
Dökülür tüyleri imrenir kaza.
Sevgi filizlensin, merhamet tütsün,
Gül açsın hânende, bülbüller ötsün,
Sen doğru ol, eğri düşmanlık gütsün;
Ateş yakan kendi düşer alaza.