YATAĞINA SIĞMAYAN SEL: MEHMED ÂKİF
ŞAİR : M. Nihat MALKOÇ mnm61mnm@hotmail.com
Yaradan’a açılan eldi Mehmed Âkif’im!
Yatağına sığmayan seldi Mehmed Âkif’im!
Düşünürdü, şairdi; baytardı, muallimdi,
Vefâlıydı dostları, düşmanları zalimdi.
Karanlıklar üstüne bir güneş gibi doğdu,
«Korkma!» dedi millete, korku hissini boğdu.
Güllere sevdalıydı, gonca gül veren bağdı,
Söz konusu vatansa, yüreği yanardağdı.
Bir elinde ak kalem, öbür elinde Kur’ân,
Millet için koşturdu, rahat etmedi bir an.
Serdengeçti misali, cephelerde savaştı,
İslâm ümmeti için, nice engeller aştı.
Zifirî gecelerde, yolumuz(d)a ışıktı,
O Mecnûnlar misali, vatanına âşıktı.
Hakikatin şûlesi, Hakk’a sâdık bir kuldu,
Mütevâzı hayatı, topyekûn bir okuldu.
Kırdı metanetiyle, esâret zincirini,
Îmanla arındırdı, yüreklerin kirini.
İnsanlığın vicdanı, şahlandırdı milleti,
Gönüllerde muhabbet, îmânıydı serveti.
Bu yurdun Mecnûn’uydu, Leylâ’sıydı bu vatan,
Âkif’ten haz almaz ki, mukaddesâtı satan.
Hak dışında, hiçbir güç eğemedi başını,
Vatan-millet aşkıyla, akıttı gözyaşını.
Gözü yoktu mal-mülkte, onurdu sermayesi,
Dik başının tâcıydı, Müslümanlık pâyesi.
Çanakkale, Âkif’in alperenler otağı,
Serdengeçtiler yurdu, kahramanlar yatağı.
Can buldu kaleminde, Çanakkale mahşeri,
Hakk’ın nurlu yoluna, davet etti beşeri.
Gönüllere yazdırdı, o şerefli adını,
Safahat’ta resmetti, ilâhî maksadını.