FERYAT
ŞAİR : Hadi ÖNAL hadional23@gmail.com
Az emek, tatlı rant, açılır meydan,
Ahlâktır, şereftir, ardır satılan,
Bir de nutuk atılır ki ardından;
Sakın ha! Aldanma göz boyanıyor,
Hedefim, hayalim, hâlim yanıyor.
Umut hicret etmiş kapalı kapı,
Adâlet hükümsüz, yıkılmış yapı,
Dolaşır madrabaz elinde sapı;
Akıl küfre teslim; vicdan kanıyor,
Kovanım, peteğim, balım yanıyor.
Çirkef bu, içinde hakkı arama,
İsterse vursunlar atlastan yama,
Sonunda uç verir saplanan kama;
Huzur yok, her dala baykuş konuyor,
Destanım, şiirim, dilim yanıyor.
Açılım hülyası açtı arayı,
Ayırt edemedik akla karayı,
Bekliyor acılar, ahlar sırayı;
Doku kutuplaştı; göz aldanıyor,
Hakikat, adâlet, bilim yanıyor.
Kansızlar kan ister; gönüller yasta,
Gelecek karanlık, eğitim hasta,
Olunca cehâlet; hem pîr, hem usta;
Güzel olan her şey kirle yunuyor,
Gençliğim, hedefim, yolum yanıyor.
İsraf dînimizin emriymiş meğer (!)
Baksana bu yolda olunmuş sefer,
Yontuyor kendine harâmî keser;
Yapraklar yolundu, dal budanıyor,
Nergisim, çiğdemim, gülüm yanıyor.
Dibi düşen kova su ile dolmaz,
Korkunun ecele faydası olmaz,
Yeter ki kabul de; derler bu da az;
Böyle ihâneti tarih tanıyor,
Kök damarım, gövdem, dalım yanıyor.
Akılla, iz‘anla, gönülle bir bak,
İç yangın, dış tufan, karanlıkta ak,
İblise yok artık; ne dur, ne durak;
Kıyâmet yakın ya perde iniyor,
Varlığım, kültürüm, kürüm yanıyor.
Bu yangına dur de; dur de Allâh’ım!
Kalmasın gözde yaş, gönülde âhım,
Sendedir; senledir sulhum, salâhım;
Güneş yüz çevirdi, hilâl donuyor,
Türkiye’m; beyazım, alım yanıyor.