Koç Köroğlu!
ŞAİR : Servet YÜKSEL servety@t-online.de
Gün doğanda Çamlıbeller sislenir,
Ünümüzü yolcu bilsin, yol bilsin…
Dağdan dağa can dostuna seslenir,
Bu destanı mızrap bilsin, tel bilsin…
Güzellerin mavilisi, morlusu,
Yiğitlerde yüreklerin korlusu,
Aşk dediğin geçitlerin zorlusu,
Sevdasını bülbül bilsin, gül bilsin…
Koç Köroğlu kır atına binende,
Bir o yana, bir bu yana dönende,
Nâmert korkup kuytulara sinende,
Hilesini sezdiğini yel bilsin…
Bu ahların fırtınası, borası,
Kanar durur, mazlumların yarası,
Gelir elbet zalimlerin sırası,
«Aman» olmaz kılıç bilsin, kol bilsin…
Göz kararır; yaşamaksa âr olur,
Bu meydanlar düşmanlara dar olur,
Cihan mülkü adâletle var olur,
Hüküm veren, kalem kıran el bilsin…