ÇOBAN ÖLDÜ GÖZÜMÜZÜ OYDULAR
ŞAİR : Hayrettin DURMUŞ hayrettin_durmus@mynet.com
Ekmeği ekmeğe katık ederdik,
Bir köyden bir köye yayan giderdik,
Hür dağlarda mor koyunlar güderdik.
Şimdi bizi bir sürüye saydılar,
Çoban öldü gözümüzü oydular.
Kepeneğin üç kıtayı örterdi,
Bir bakışın bin mavzere yeterdi,
Kuşlar cıvıl cıvıl aşkla öterdi.
Bülbüllerin güllerini soydular,
Çoban öldü gözümüzü oydular.
Arap atlar harasında kişniyor,
Seyis yatmış başucunda esniyor,
Harâmîler bizim elde kösnüyor.
Telli turnam sana nasıl kıydılar?
Çoban öldü gözümüzü oydular.
Yaralı ceylânlar ağlıyor çölde,
Fırat’ın gözyaşı çağlıyor Nil’de,
Dicle damar damar çığlık gönülde.
Bombalarla yüreğimi baydılar,
Çoban öldü gözümüzü oydular.
Elinde giyotin bekliyor cellât,
Alevler içinde Basra ve Bağdat,
Beynimizde Frenk ipinden halat.
Çeç eyleyip bizi yere yaydılar,
Çoban öldü gözümüzü oydular.