İLİM VE BİZ
ŞAİR : M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com>
Gerçekleri görmeye, bizimle açıldı göz,
Dilimizle tatlandı acıyı acıtan söz…
İlk emri; «Oku!» olan bir dînin mensubuyuz,
Onun için taşlara eğilip sürmeyiz yüz!..
«Yaratılanı sevdik Yaratan’dan ötürü»
Sevgimizle ısıttık, ilkbahara döndü güz.
Hükmümüz yalnız dışa değil, çoğu kez içe,
Muhyiddin Arabî’nin avucunda söndü köz.
Hak yoluna ter gerek, medreseye talebe,
Sorulunca namzet kim? Bir ağızdan dedik: «Biz!»
Ayçiçeğinin güne dönmesi gibi, ilme,
Çevirdik yüzümüzü, çöktük rahlesine diz.
«İlim, kendin bilmektir!» buyurmuş bizim Yûnus,
Kendini bilmeyenin üstünü divitle çiz!..
«Bir harf öğrenmek için kırk yıl köle olurum!»
Diyen «ilmin kapısı…» Bilirsen mânâyı çöz!..
“Müslimin yitik malı” dedi, yüce Peygamber,
Bulmak için gerekse tâ Çin’e dek ara, gez!
Meclis-i ârifanda rastgele konuşulmaz,
Mayalanacak sütü kaynatmadan önce süz.
Söyle kibir hamalı, batık artığı batı!
Sıfırı vermeseydik, yazabilir miydin yüz?
Tıpta İbn-i Sina’yı, sanat ve mimarîde,
Başa, Mimar Sinan’ı; gerisini alta diz.