Etiket: Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI

ZALİMLERE TARİH DERSLERİ -I-

TÂLÎ (Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI) Dev aynasında yalan aksi seyreder Firavun!.. Kibirle kendine -hâşâ ki- tanrı der Firavun!.. Mısır’da Yâkub’un evlâdı per-perîşandır, Cenâb-ı Yûsuf için böyle şükreder Firavun!.. Zaaf ve zillete düşmüş, zavallı kul-köleler… Çalıştırır taşın altında, cebreder Firavun!.. Düşünde, düştüğü zulmün görür netîcesini, Sinirlenir, yılan ağzıyla küfreder Firavun!.. Rüyâda gördüğü, Yâkûb oğullarındandır, Hayâtı onlara gaddarca zehreder Firavun!.. «Dökün, doğan bütün […]

Continue reading »

İSTANBUL

TÂLÎ (Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI) Eşkâli kul değil Allah yapısı, Sîmâsı nur yüzlü bir genç-ihtiyar. Alâimisemâ mı ki kapısı? Bu şehre girenler olur bahtiyar!.. Elense çeken bir çift pehlivânın, Kıt’aların bakıştığı tek şehir… Lâlenin, goncanın ve erguvânın, Bu derece yakıştığı tek şehir!.. İstanbul; mühtedî kızı, Bizans’ın; Kaptırmış gönlünü bir Türk erine!.. Ayasofya’yı el kilise sansın; Çeyiz sandığıdır, düğün yerine!.. Fethi, Peygamber-i […]

Continue reading »

YALNIZ SEN’İNDİR EFENDİM!

TÂLÎ (Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI) Bulut bulut korunur gölgesiz, zarif bedenin; Melâikeyle yıkanmış sadır Sen’in sadrın! Muhabbetiyle çıkar Arş’a dek latif bedenin; Cenâb-ı Hakk’a en âlî hatır Sen’in hatrın! Yarıldı parmağının bir işâretiyle hemen, Parıldayan şu mücellâ bedir Sen’in bedrin! O nûr ayakları öpmek için cenûba giden Fırat ve Dicle Sen’indir, nehir Sen’in nehrin! Melekler öfkeye mağlûp kahırlar ister iken; İnâdı […]

Continue reading »

BİR BAHAR…

TÂLÎ (Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI) Sımsıcak bir muştu olsun, gönle düşsün cemreler, Bir bahar bahşet İlâhî, rahmetinden bir bahar… Yemyeşil yurdumda tekrar gezse Yûnus Emreler, Bir bahar bahşet İlâhî, rahmetinden bir bahar… Ey bahar, ölgün bu çağ, haykır dirilten çağrını!.. Dün kurak güz, gün yaman kış, bâri güldür yârını! Bir bahar sarsın cihânın kapkaranlık bağrını, Bir bahar bahşet İlâhî, rahmetinden bir […]

Continue reading »

KAR HAYALLERİ

TÂLÎ (Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI) Sarıyor ay dede dünyâyı gümüş rengiyle, Açılan gök kapısından yere yıldız yağıyor. Şu ağaçlar salınıp rüzgârın âhengiyle, Bereket yüklü buluttan ne umutlar sağıyor. *** Gökler örter, eğilip atlas ipek yorganını Üşüyen yavrusunun üstüne, bir anne gibi… Giydirir evlere dantelli beyaz mintanını, Bir melek avcuna konmuş şu zarif tâne gibi. *** Isınırken havalar, kar eriyor içten içe; […]

Continue reading »
1 … 7 8 9