Gönlün Zaferi
Mahmut KAYA Koşa koşa yoruldum, Bulanıktım duruldum. Ben aşkı tanıyınca, Can evimden vuruldum. Yol yokuştu, düz oldu, Geceler gündüz oldu, Kapadım gözlerimi, Artık gönlüm göz oldu. Tutuştu yandı gönül, Aşka boyandı gönül, Ne âlemler yaşadı Arş’a dayandı gönül… Onulmaz oldu yara, Bu yarayı kim sara. Akıl aşka yabancı Onu gönülde ara! Her dem gezdi dolaştı, Nice engeller aştı, Gördü aşkın […]
Continue reading »