KALPTE SIZIYMIŞ GURBET
Servet YÜKSEL Yola düştüm bir on dokuz Ekim’de, Ak alnımda kara yazıymış gurbet. Bir ney gibi inler durur içimde, Ta ezelden kalpte sızıymış gurbet. Sabah-akşam ufuklardan el eder, O toz pembe endamıyla gel eder, Peşine düşenler olmaz mı heder? Bir zalimin fettan kızıymış gurbet. Seni senden çalar haberin olmaz, Dîvâne gezersin bir yerin olmaz, Bir hasret ki dalın, yaprağın kalmaz, […]
Continue reading »