Bâd-ı Sabâ’ya Kıt’alar IV
KÂFÎ (Ekrem KAFTAN) Açılan her goncanın sana minnet borcu var, Sen olmasan ey sabâ, gülleri hüzün sarar.. Nefesin değdiğinden severim cümle gülü; Aşktan mahrum kalınca âlem olur târumar! Canıma sürur verir hem sesin hem nefesin, Rûhum der ki: «Dar gelir bana bu ten kafesin» Varıp bâd-ı sabâya râm olmak ister o dem; Var mıdır Kâfî için aşk isimli hevesin? Doyurmasın […]
Continue reading »