مولانانڭ غزلینی توركجە سویلەییش – ۲
هرون اوگمش
بنی تنهایە چكوب ؛ «قال!» دیدی جانان بو گیجە . . .
دیدم ؛ آنجق گورونوب قیل بڭا احسان بو گیجە . . .
بر نشان ویر بڭا ای یار ، بیراق معذرتی ،
دوشەیم آردنە یوز أوستی پریشان بو گیجە . . .
گون جمالڭلە منور ، گیجە زلفڭلە سیاه ،
دوشسون آی – چهرەڭی گوستر دە – سمادان بو گیجە . . .
سن گیك آوجیسی ، بن آولادیغڭ بر آهو ،
گیتمم اما ، آجییوب بندیمی آچسەڭ بو گیجە . . .
مصرە بیهودە سفر ایتمە ، دونوب گوڭلیڭە باق !
آراسان اوردە قونوق ، یوسف دوران بو گیجە . . .
سندەدر نغمە دە خوٰانندە دە مطرب دە اینان ،
سویلەدڭ باق ، نیجە حكمت طولو دستان بو گیجە . . .
بکشید یار گوشم که تو امشب آن مایی
صنما بلی ولیکن تو نشان بده کجایی
مطلعلی غزل . ( ٣ ، ۳۲٤ )