UYAN ARTIK!
NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com
Zâlimin zulmüyle mahvoldu âlem,
Dünya şimdi daha beter kokuyor.
Her yanı kavurdu ıstırap, elem,
Mazlumların ciğerini yakıyor.
Yelken alabora hüzün yelinde,
Düzenin dümeni korsan elinde,
Kâfir hayır koymaz mü’min ilinde;
Her gün nice canı dâra çekiyor.
Soydaş, dindaş başıbozuk, perişan,
Düşeni tekmeler yanına koşan,
Kanlı gözyaşıdır gönlümden taşan;
Sessiz sessiz sînemize akıyor.
Nerde yanlış yaptık? Neyi bitirdik?
Rasûl’ün açtığı izi yitirdik,
Haram lokmalarla nesil yetirdik;
Günahlara dalıp dalıp çıkıyor.
Münafıklar, soysuzlarla barışmış,
Kalpazanlar, haramiyle kırışmış,
Helâl rızka hınzır eli karışmış;
Roma, Siyon sırıtarak bakıyor.
Sahip olsa idik sağlam îmâna,
Aldanmazdık Pietro’ya, Simon’a,
Rabbim düşürmesin hâlden yamana;
Fitne bizi zordan zora sokuyor.
Bir zamanlar Türk’e üç kıta darken,
Hak ve adâletle hüküm sürerken,
Kuldan korkar olduk Mevlâ’mız varken;
Çakallar, sırtlanlar meydan okuyor.
Uyan artık benim asil milletim!
Ne zaman yol bulur şanlı savletim?
Niyazkâr olmuşum öz yurtta yetim,
Kahpeler üstüme kurşun sıkıyor.
13 Aralık 2021