MANZARA
GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) mahtopbasli@hotmail.com
Astığımız ne varsa rüzgârın kanadına,
Bir fırtına çıkınca, o gelmeli yâdına.
Kardan ak bulutlarda gözyaşımız saklanır,
Bir hüznün ardı sıra, kaç damla ayaklanır.
Kirpiğinden süzülen damlasa gül açardı,
Gülün açtığı yerde, diken mahzun kaçardı.
«Umut dağın ardında» deyip üzdük dağları,
Aşkla kuşatamadık, can içre otağları.
Hayatın anlamını kapatınca kafese,
Hikmetlerden uzakta, kaldık nefes nefese.
Her sabah doğan günle gülerdi gözlerimiz,
Kaç katmerli acıyı, silerdi gözlerimiz.
Payımızı alsaydık hoşgörü pınarından,
Geçip gitmezdik böyle, sevginin kenarından.
Huzuru ürkütmeden silip bunca kederi,
Heder etmezdik elbet, sözlüklerden hederi.
Havamızdan uhrevî duygular uzaklaştı,
Aklımızla gönlümüz, ayrı ayrı dolaştı.
İlâhî düsturları hayattan dışlayınca,
Anladık ayaz çölü, kurakta kışlayınca.
Nice güzel hasleti şu çağa kurban verdik,
Nefsimizi semirtip, sanki semâya erdik.
Hâlbuki semâ bize bizden daha yakındı,
Rahmetine sığınmak, kılıcımıza kındı.
Aynalara bakarak özle barışmalıyız,
Takvânın kulvarında, erce yarışmalıyız.
Hakk’ın rızâsı ile süsleyip göğü, yeri,
Yoksa sonumuz hazin, beteri var beteri.