SÎMÂYA DAİR

TÂLÎ (Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI)

Şu güzel çehre, bu dünyâda emânet geliyor,
Kendi san‘at eseriymiş gibi, kul sergiliyor…

Terse döndürdü bezirgân, güzelin ölçüsünü,
Nice çirkin sıfat artık çelebîler çeliyor.

Peçenin hasmını gel gör ki surat maskelidir,
Katbekat sürdüğü yaldızla neler perdeliyor?

Silinir sahte güzellik, kararır pudralı yüz,
Bir mihenk ustası, hâlisleri koftan eliyor.

Öbür âlemdeki sîmâ ise, kulluk eseri,
Yüzün ukbâya vuran rengini Mevlâ biliyor.

Ak ve parlak nice yüzler ki o gün şen ve şatır,
Dinle Kur’ân’ı gönülden, kim için müjdeliyor?

Oku mîrâc-ı Nebî’den, o yaman sahneleri,
Kimi, yüz parçalıyorken, kimi bağrın deliyor.

O’nun indinde kalem var, O’nun indinde kitâb,
Diliyor hükmediyor, lutfederek kâh siliyor!

Bembeyaz defteri, Tâlî, bir ömürdür karalar,
Âh o müsvedde ki, tebyîzini Hak’tan diliyor.

vezni: feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün
(fâilâtün) (fa’lün)

2008-2020