KAYGI
SEFERÎ (M. Nejat SEFERCİOĞLU) nejatsefercioglu@hotmail.com
Gönülsüz gönülsüz dolaşan bulut,
Bahçeler târumâr, güller kuruyor.
Bir damla gözyaşı, yok mudur umut;
Her yeri yabânî otlar bürüyor.
Tellerin derdi çok, tutmuyor düzen,
Çobansız kalmaktır kavalı üzen,
Âhûlar içinde yok bir göz süzen;
Ümit meyveleri dalda çürüyor.
Dumanı tütmüyor, bacalar mahzun,
Geceler gündüzden uzun mu uzun,
Artık kıymeti yok doğru bir sözün;
Gözler gelecekte mâtem görüyor.
Ne mûcize kaldı ne de kerâmet,
Kalmadı söylenen sözde zarâfet,
Kime derdin yansan, diyor ki; Sabret!
Yardıma koşanlar ayak sürüyor.
Gerçek sandıkların bil ki bir rüyâ,
Yahut var sandığın bir garip hülyâ,
Murâda ermekti maksadın gûyâ;
Kader ağlarını er geç örüyor.
Kıyâmete kadar bitmez bu çile,
Umut cümleleri gelmiyor dile,
Oklar ulaşmıyor artık menzile;
Seferî, bu âlem Hakk’a yürüyor.
13 Ekim 2020, İstanbul