BENİM ANNEM
ŞAİR : M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com
Yılın dört mevsimi, dördü de kıştır,
Bahara gözleri yummalı annem.
Mektep nedir bilmez, telâşı iştir,
Poyrazdan öğrenir şimâli annem.
Güneş paslı doğar başına onun,
Izdırap sevdalı kaşına onun,
Gözyaşları damlar aşına onun,
Elemin, kederin hamalı annem.
Hasret kaldı bir kokulu çiçeğe,
Isınmadı hayat denen gerçeğe,
Ürkekliği benziyordu serçeye,
Hüzünle, hicranla kumalı annem.
Acele ettikçe geç kalırdı hep,
Şansına ağlardı bilmezdi sebep,
Onda tükenmeyen cevâhir edep,
Yavrusuna melek simâlı annem.
Eşini sefere yolladığı gün,
Yarım kaldı telli, duvaklı düğün,
Sabırdır yediği günde üç öğün,
Çileye doğuştan yamalı annem.
Nişan yüzüğünü bazen takardı,
Çıkar tepelere uzak bakardı,
Yalnız kaldığında ağıt yakardı,
Hayalleri vardı semâlı annem.