BÖYLE BİR HÂL OLDU BANA

ŞAİR : Abdullah GÜLCEMAL abdullah_gulcemal@hotmail.com

Doğdum, kucağına aldı kokladı,
Yaşadıkça yüreğinde sakladı;
«Baba» diyecektim, dil oldu bana…

İlk adım atarken elinden tuttum,
Sonra gideceğim yeri unuttum;
Babam hatırlattı, yol oldu bana…

Yürüdük dikenli, taşlı yollarda,
Bekledim, gözlerim yaşlı yollarda;
Gözyaşımı silen el oldu bana…

Aklımca her şeyi bilirdim güya,
Ama muhtaç oldum bir yudum suya;
Coştu ırmak oldu, göl oldu bana…

Rızâsın almaktı gayretim, çabam,
Velînimetimdi annemle babam;
Dâim tutunacak dal oldu bana…

Bilmedim kadrini hayatta iken,
Ben oldum bağrına batan her diken;
O ise dört mevsim gül oldu bana…

Bana dertlerini açtığı o gün,
Vedâ edemeden göçtüğü o gün;
Çevremde ne varsa lâl oldu bana..

Annesiz arefe, babasız bayram,
Sessiz çığlığımı kime duyuram!..
Akşamım, sabahım yıl oldu bana…

Yetim kaldığımda yaşım tam kırktı,
Yıkılmıştı dünyam, gönlüm kırıktı;
İşte o gün böyle hâl oldu bana…

Allah rahmet etsin, daha ne diyem…
Bir Fâtiha, üç İhlâs’tır hediyem;
Şimdi acı sözü bal oldu bana…

8 Haziran 2017