BİR ŞEHRE VARDIM!..
ŞAİR : Servet YÜKSEL servety@t-online.de
Hayal âleminde bir şehre vardım,
Karıncalar, kurtlar hüküm sürüyor…
Nefsime; «İbret al!» diye yalvardım,
Arzular, emeller kokmuş çürüyor…
Penceresi, kapısı yok evlerin,
Hâline acırsın dünkü devlerin,
Hani sûretleri hatunun, erin,
Bir hüzün ki boyun bükmüş duruyor…
Geçim telâşı yok, ekip biçmezler,
Ağızları bağlı, yiyip içmezler,
Anladım ki iyi-kötü seçmezler,
Herkes kendi sînesine vuruyor…
Konuşurmuş meğer eller, ayaklar,
Unutkan değilmiş gözler, kulaklar,
Pişmanlık caddesi, çıkmaz sokaklar,
Akıl başa gelmiş, adres soruyor…
Çarşı, pazarında korku satılır,
Günah odunları nâra atılır,
Bir yanda bahçeler, nurda yatılır,
Bir yanda karanlık duvar örüyor…
Bir şehir ki yerin altına inmiş,
Bir şehir ki sade beyaz giyinmiş,
Bu şehir ki zaman taşlara sinmiş,
Saatini kıyâmete kuruyor…