MECZUP BİR ŞİİR
ŞAİR : Servet YÜKSEL servety@t-online.de
Ey düğünde ağlayan, ölü evinde gülen!
Hayatı anlamada hâlâ emekliyoruz…
Dîvâneler şehrinde akıl almaz bir şölen,
Taş attığın kuyunun başında bekliyoruz…
Belki de insanlardan, kendinden kaçıyorsun,
Dünya kokan bakışlar gönlüne dokunuyor…
Bir avuç kum içinde inciler saçıyorsun,
Sevdaya tutulmuşsun yüzünden okunuyor…
Yazları abalısın, kışları yalınayak,
Kuşlar, kediler bile pay almışlar neşenden…
Gurbette esir misin, gözlerin öyle uzak.
Bir gül versen olmaz mı bağrındaki gülşenden?..
Bir çınar gölgesinde öğüt satan adamlar,
Derler ki: «Dağı, taşı deli gibi severdi…
Yürüdüğü yollara gözyaşı, hüzün damlar,
Aşkın bedeli diye her şeyi yele verdi…»