HİCRAN EDERLER…
ŞAİR : Servet YÜKSEL servety@t-online.de
Güzeller güzeline, seni hayran ederler…
Hâl-i pür melâlini, sonra seyran ederler…
Bir an gaflete düşüp, başkasına meyletme,
Göz ucuyla baktığın, bağı vîran ederler…
Bu sevda yollarını gurbetlere düşürür,
Sabah-akşam inlersin, ömrü hicran ederler…
Ezel sarhoşuyum de, mey isteme sâkîden,
Galaksiler, yıldızlar… niye devran ederler?..
Aşk bahsinin şaşkını, aklı eşikte bırak,
Aba altında yatan, ere yârân ederler…
Geceler kanat çırpar, rüyalar şifrelenir,
Dünyaya lâl olursun, sözü Kur’ân ederler…
Bir bakış can pahası, zaman sırrı kuşanır,
Ele avuca sığmaz, genci pîran ederler…
Çiğdem görsen solarsın, gül deyince kanarsın,
Bir dem üşür donarsın, bir dem nîrân ederler…
Kaf Dağı’ndan öteye, rüzgârlar sert esermiş,
Mevsim bahar sanırsın, tipi-boran ederler…
Bir gönül avcısının dergâhına düşersin,
Merhamet vadisinde, yavru ceylân ederler…
Heybesi hüzün dolu, yüzü kara gelsen de,
«Bizim» der bir nazarla, kalbi nûran ederler…
Ey Servet’im garipler boynunu bükende ah,
Sevgilinin şânına elbet gufrân ederler…