DÜŞÜMDE ANNEM…
ŞAİR : M. Nihat MALKOÇ mnm61mnm@hotmail.com
-…bir rüyadan arda kalan his kırıntıları…-
Yüreğime saplanan yokluğun kurşun gibi,
Düşlerime abanan hasretin vurgun gibi,
Yollarına kapanan adımlar yorgun gibi;
Düşümde gördüm seni, öpüp kokladım annem!..
Uyandığımda yoktun, bin kez yokladım annem!..
Ne çabuk geçti yıllar, hasret kaldık sözüne,
Sımsıcak gözyaşları hücum etti gözüne,
Bir ömür uyurdum ben, bakmak için yüzüne;
Düşümde gördüm seni, öpüp kokladım annem!..
Aradım durdum seni, bin kez yokladım annem!..
Bir gün dönersin diye, bekledim durdum seni,
Esen seher yelinden, kuşlardan sordum seni,
Vuslatın saatini «çal diye» kurdum seni;
Düşümde gördüm seni, öpüp kokladım annem!..
Göz menzilimden çıktın, bin kez yokladım annem!..
Coşkun nehirler gibi sana akasım gelir,
Gaybın perdelerini yıkıp yakasım gelir,
O mübârek yüzüne, her dem bakasım gelir;
Düşümde gördüm seni, öpüp kokladım annem!..
Nerelere kayboldun, bin kez yokladım annem!..
Uzun zamandan sonra omzumdaydı ellerin,
Adımı sayıkladı o bal-kaymak dillerin,
Gönlümün bahçesinde açtı gonca güllerin;
Düşümde gördüm seni, öpüp kokladım annem!..
Aradım dört bir yanı, bin kez yokladım annem!..
Hasretinle tutuştum, ne çok özledim ey can!..
Uzak ara yoluna bakıp gözledim ey can!..
Sıcak gözyaşlarımı senden gizledim ey can!..
Düşümde gördüm seni, öpüp kokladım annem!..
Yine yoksun yanımda, bin kez yokladım annem!..