BİR NÛRA GARK OLDU DEVRÂNIM BENİM!..

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

ŞAİR : Rıfat ARAZ rifat_araz@yahoo.com

Tövbe-i nasuhla döndüm kapına;
Aşkınla can buldu iz‘ânım benim!..
İdrâkim yeter mi eşsiz yapına?
Nefsimde kuruldu mîzânım benim!..

Seyrine «aşk» dedim ateşin, buzun;
Maksûdu Sen oldun derin sonsuzun!..
Nûruna kapıldım Levh-i Mahfûz’un;
Özümde kalmadı dermânım benim!..

Yâ Rab, kudretinle yanar çerâğım;
Vecd ile deryâya döner kaynağım!..
Her mevsim dökülür ömür yaprağım;
Adınla titreşir vicdânım benim!..

Emeli, aşk imiş cevr ü cefânın;
Bahtına düşmüşüm ahde vefânın!..
Çilesi bende mi doldu safânın?
Her nefes incelir irfânım benim!..

Ömrümü hasrettim bir hoş ikbâle;
Gördüm ki kulluğum gelmez ihmâle!..
Kim düşer düştüğüm ince melâle?
Ezelde yazıldı fermânım benim!..

Bu aşk, Arş’a saldı vuslat izimi;
Gönül dergâhına serdim özümü!..
Yâ Rab, tâ Elest’te duydum sözümü;
Bir nûra gark oldu devrânım benim!..

4 Temmuz 2015, Ankara