OLMADI
ŞAİR : NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com
Yüce bir dâvâya kurban bu cânı,
Karşılıksız verdim, alan olmadı…
Vefâlı bilirdim dostu, yârânı,
Düşünce, kapımı çalan olmadı…
Bir ömür aradım geçek ârifi,
Bir gönül sultanı verdi tarifi,
«Millî» bellemiştik bizim maarifi,
«Türk-İslâm Ülkümü» bilen olmadı…
Neler kalmış dedim o mâzîmizden,
Yol aldım menzile açılan izden,
Gördüm de utandım, verilen sözden,
Ardımdan hasmıma dalan olmadı…
Söndü mü gözünde o parlak ışık?
Çoban kurtlar ile niye barışık?!.
Herkesin kafası karmakarışık…
«Kırk bin kuzu»muzu bulan olmadı…
Bir yerlere tâbî, ülkede «emir»…
Para demir, pul demir, yokluk demir…
Kurnaz aklın ile az daha semir…
Kul hakkı yiyip de, gülen olmadı…
Hiç bir ömür sürmez sonsuza kadar,
«Her canlı mutlaka ölümü tadar!»
Nemrud’dan daha da var mıydı gaddar?
Zulmedip, cezasız kalan olmadı…
Biraz saygın olsun yerde yatana!
Tefrikayı sokma aziz vatana!
«Hâin» deriz, sinsi toprak satana,
Koynumda bu kadar yılan olmadı…
Vampirler doymuyor şehid kanına…
Sanma ki ettiği kalır yanına!
Bir gün ot tıkarlar azmış canına…
Bu aziz vatanı bölen olmadı!
Bir yanımız dalmış gaflet habına…
Yüreğimiz dönmüş köz kebabına…
Niyazkâr hitabım muhatabına…
Elif gibi sözüm, yalan olmadı!..
28 Haziran 2015